Job 5 NLD1939

1. Roep maar: er is niemand, die u antwoord geeft; Tot wien van de heiligen wilt ge u wenden?

2. Het is dus de wrevel, die den dwaas vermoordt, De gramschap doodt dus den zot.

3. Ik heb den dwaas wel wortel zien schieten, Maar plotseling verrotte zijn akker;

4. Zijn kinderen werden van hulp verstoken, Reddeloos vertrapt in de poort;

5. Wat zij hebben geoogst, eet een hongerige op, En de dorstige rooft en drinkt de melk van hun kudde

6. Want het kwaad schiet niet op uit het stof, En de rampspoed ontspruit uit de aarde niet:

7. Maar het is de mens, die zichzelf de rampspoed verwekt, Zoals de vonken naar boven spatten!

8. Ik, ik wend mij tot God, En leg mijn zaak aan de Godheid voor:

9. Hij, die grootse en ondoorgrondelijke dingen wrocht En ontelbare wonderen;

10. Die regen over de aarde zendt, En water over de velden giet;

11. Die de nederigen op de hoogte verheft, En treurenden het hoogste geluk doet smaken.

12. Die de plannen der sluwen verijdelt, Zodat hun handen de ontwerpen niet ten uitvoer brengen;

13. Die de wijzen vangt in hun eigen list, Zodat de toeleg der slimmen mislukt,

14. En midden op de dag zij op duisternis stuiten, En rondtasten op klaarlichte dag, zoals in de nacht;

15. Maar die de geplaagden redt uit hun hand, Den arme uit de greep van den sterke:

16. Zodat er weer hoop voor den zwakke is, En het onrecht de mond sluit.

17. Gelukkig, gij mens, dien God kastijdt: Versmaad dus de straf van den Almachtige niet!

18. Want Hij wondt, maar verbindt, Hij kwetst, maar zijn handen genezen.

19. Uit zes noden zal Hij u redden, En in de zevende treft u geen kwaad:

20. In hongersnood redt Hij u van de dood, In de oorlog uit de greep van het zwaard;

21. Gij zijt veilig voor de gesel der tong, Zonder vrees voor het dreigend geweld.

22. Met geweld en gebrek zult ge lachen, Voor wilde beesten niet vrezen:

23. Want ge hebt een verbond met de stenen op het veld, En het wild gedierte leeft in vriendschap met u

24. Dan weet ge, dat uw tent in vrede is, Ge niets vermist, als ge uw woning doorzoekt;

25. Dan weet ge, dat uw nageslacht talrijk zal zijn, Uw spruiten als het gras op het veld.

26. Eerst in uw ouderdom daalt ge ten grave, Zoals de schoof wordt binnengehaald, als het tijd is!

27. Zie, dit hebben we nagespeurd, en zó is het; Luister er naar, en neem het ter harte!