Yuhanna 11 KKDEU

1. Beytanya'dan Lazar adlı bir adam hasta düşmüştü. Meryem'le kız kardeşi Marta da oralıydılar.

2. Hasta Lazar, Rab'be güzel kokulu yağ sürüp saçlarıyla ayaklarını silen Meryem'in kardeşiydi.

3. Kız kardeşler, “Ya Rab, sevdiğin kişi hasta” diye İsa'ya haber gönderdiler.

4. İsa bunu duyunca, “Bu hastalık ölümle sonuçlanmayacak” dedi, “Ama Tanrı'nın yücelmesi içindir. Öyle ki, bu hastalıkla Tanrı'nın Oğlu yüceltilsin.”

5. İsa Marta'yı, kız kardeşini ve Lazar'ı severdi.

6. Öyleyken, Lazar'ın hasta olduğunu duyunca bulunduğu yerde iki gün daha kaldı.

7. Sonra öğrencilerine, “Yine Yahudiye'ye gidelim” dedi.

8. Öğrenciler, “Öğretmen” dediler, “Daha kısa süre önce Yahudiler seni taşa tutmak istediler. Yine mi oraya gidiyorsun?”

9. İsa şu yanıtı verdi: “Günde on iki saat yok mu? Gündüz gezen sendelemez. Çünkü bu dünyanın ışığını görür.

10. Oysa gece gezen sendeler. Çünkü kendisinde ışık yoktur.”

11. Bunu belirttikten sonra ekledi: “Dostumuz Lazar uyuyor, ben onu uyandırmaya gidiyorum.”

12. Öğrenciler, “Ya Rab, uyuyorsa kurtulacaktır” diye karşılık verdiler.

13. İsa onun ölümünden söz ediyordu. Ama onlar uykuya daldığından söz ettiğini sandılar.

14. Bunun üzerine İsa açıkça, “Lazar öldü” dedi,

15. “Ve ben orada bulunmadığıma sizin açınızdan seviniyorum: İman edesiniz diye… Şimdi kalkın, ona gidelim.”

16. İkiz denilen Tomas öğrenci arkadaşlarına, “Haydi, biz de gidelim” dedi, “Böylece O'nunla birlikte ölelim.”

17. İsa oraya vardığında Lazar'ı dört gün önce mezara konmuş buldu.

18. Beytanya Yeruşalim'e yakındı; yaklaşık üç kilometre uzaklıktaydı.

19. Yahudiler'den birçoğu, erkek kardeşlerini yitiren Marta ile Meryem'i avutmaya gelmişlerdi.

20. Marta İsa'nın geldiğini duyunca O'nu karşılamaya çıktı. Meryem evde oturuyordu.

21. Marta İsa'ya, “Ya Rab” dedi, “Burada olsaydın kardeşim ölmeyecekti.

22. Şimdi de her ne dilersen Tanrı'nın sana vereceğini biliyorum.”

23. İsa, “Kardeşin dirilecek” dedi.

24. Marta, “Son gün, ölülerin dirilişinde yeniden dirileceğini biliyorum” diye yanıtladı.

25. İsa, “Diriliş ve yaşam Ben'im” dedi, “Bana iman eden ölmüş olsa da yaşayacaktır.

26. Yaşamakta olan herhangi bir kimse bana iman ederse sonsuzluk boyunca hiç ölmeyecektir. Buna iman ediyor musun?”

27. Marta, “Evet, ya Rab” dedi, “Senin Tanrı'nın Oğlu, dünyaya gelecek Mesih olduğuna iman ettim.”

28. Bunu söyledikten sonra gitti, gizlice kız kardeşi Meryem'i çağırarak haber verdi: “Öğretmen burada. Seni çağırıyor.”

29. Meryem bunu işitince kalkıp İsa'yı karşılamaya çıktı.

30. İsa daha kasabaya varmamıştı, Marta'nın kendisini karşıladığı yerdeydi.

31. Evde Meryem'le oturup onu avutan Yahudiler, Meryem'in ivedilikle ayağa kalkıp sokağa çıktığını görünce, ağlamak için mezara gittiğini sanarak ardından gittiler.

32. Meryem İsa'nın bulunduğu yere varıp O'nu gördü. Ayaklarına kapanarak, “Ya Rab” dedi, “Burada olsaydın kardeşim ölmeyecekti.”

33. İsa hem onun, hem de onunla birlikte gelen Yahudiler'in ağladıklarını görünce inledi, ruhu derin üzüntüyle sarsıldı.

34. “Onu nereye yatırdınız?” diye sordu. “Gel de gör, ya Rab!” dediler.

35. İsa ağladı.

36. Bunu gören Yahudiler, “Bakın, ne denli seviyormuş onu!” dediler.

37. İçlerinden bazıları da, “Körün gözlerini açan, bunun ölümünü önleyemez miydi?” yolunda konuştular.

38. Bunun üzerine İsa yine derin derin inledi ve mezara yaklaştı. Mezar bir mağaraydı, önüne de bir taş koymuşlardı.

39. İsa, “Taşı kaldırın” diye buyurdu. Ölünün kız kardeşi Marta, “Ya Rab, artık kokmuştur; öleli dört gün oldu” dedi.

40. İsa, “Sana, iman edersen Tanrı'nın yüceliğini göreceksin demedim mi?” diye yanıtladı.

41. Taşı kaldırdılar. İsa gözlerini yukarı kaldırarak, “Ey Baba, beni işittiğin için sana şükrederim” dedi,

42. “Beni her zaman işittiğini biliyorum. Ancak çevrede duran halk için bu sözleri söylüyorum; beni senin gönderdiğine iman etsinler diye.”

43. Bunları söyledikten sonra yüksek sesle bağırdı: “Lazar, dışarı gel!”

44. Ölü, elleri ayakları sargılarla bağlı, yüzü bir bezle örtülü, dışarı çıktı. İsa, “Onu çözün, bırakın gitsin” dedi.

45. Bunun üzerine, Meryem'e gelen ve İsa'nın yaptığı işi gören Yahudiler'den birçoğu O'na iman etti.

46. Ancak bazıları da Ferisiler'e gidip İsa'nın yaptıklarını anlattılar.

47. Bunun üzerine başkâhinlerle Ferisiler Yüksek Kurul'u topladılar. “Ne yapacağız?” diyorlardı, “Bu adam bir sürü mucize yapıyor.

48. O'nu böyle bırakırsak, herkes O'na iman edecek. Romalılar da gelip hem kutsal yerimizi hem ulusumuzu yok edecekler.”

49. Aralarından biri –o yılın başkâhini– Kayafas şöyle dedi: “Bir şey anlamıyorsunuz.

50. Bütün ulusun yok olmaması için halk yararına bir tek kişinin ölmesinin sizin için daha elverişli olduğunu düşünemiyorsunuz!”

51. Bunu kendiliğinden söylememişti. O yılın başkâhini olduğundan, İsa'nın ulus yararına öleceğine ilişkin peygamberlikte bulunmuştu.

52. Hem yalnız ulus yararına değil, Tanrı'nın dağılmış çocuklarını da bir araya getirmek için ölecekti.

53. İşte o günden sonra İsa'yı öldürmeyi tasarladılar.

54. Bu yüzden İsa Yahudiler arasında artık açıkça dolaşmadı. Ancak oradan çöle yakın bir yere, Efrayim denen kasabaya gitti ve öğrencilerle birlikte orada kaldı.

55. Yahudiler'in Fısıh Bayramı yakındı. Çevre köylerden birçok kişi kendilerini arındırmak için Fısıh'tan önce Yeruşalim'e çıktı.

56. Bunlar İsa'yı arıyor ve tapınakta durup birbirlerine, “Ne dersiniz? Acaba bayrama gelmeyecek mi?” diye soruyorlardı.

57. Başkâhinlerle Ferisiler de O'nun nerede olduğunu bilen varsa bildirsin diye buyruklar çıkarmışlardı; öyle ki, O'nu yakalayabilsinler.