Yuhanna 2 KKDEU
1. Üçüncü gün Galile'nin Kana Kenti'nde bir düğün vardı. İsa'nın annesi de oradaydı.
2. İsa da öğrencileriyle birlikte düğüne çağrılmıştı.
3. Şarap tükenince İsa'nın annesi O'na, “Şarapları kalmadı” dedi.
4. İsa, “Buna karışmamalısın, anne!” diye yanıtladı, “Zamanım daha gelmedi.”
5. Annesi hizmet edenlere, “Size ne derse yapın” dedi.
6. Orada Yahudiler'in dinsel paklanma gelenekleri için kullanılan taştan yapılmış altı su küpü duruyordu. Her biri yaklaşık yetmiş ile yüz litre su alırdı.
7. İsa hizmet edenlere, “Küpleri suyla doldurun” dedi. Küpleri ağzına dek doldurdular.
8. İsa, “Şimdi birazını alıp şölen başkanına götürün” dedi. Onlar da götürdüler.
9. Şölen başkanı şarap olmuş suyu tattığında bunun nereden geldiğini kestiremedi. Oysa suyu getiren hizmetçiler olup biteni biliyorlardı. Şölen başkanı güveyi çağırıp,
10. “Başkaları önce en iyi şarabı sunar” dedi, “Ancak çağrılılar bol bol içtikten sonra sıradan şarabı çıkarır. Ama sen en iyi şarabı şu ana dek sakladın.”
11. İsa bu ilk mucizeyi Galile'nin Kana Kenti'nde gösterdi ve yüceliğini açıkladı. Öğrencileri O'na iman ettiler.
12. Bundan sonra İsa, annesi, kardeşleri ve öğrencileri Kafernahum'a inerek orada birkaç gün kaldılar.
13. Yahudiler'in Fısıh Bayramı yakındı. İsa Yeruşalim'e çıktı.
14. Tapınakta sığır, koyun, güvercin satıcılarıyla oturmuş para bozanları gördü.
15. İplerden bir kamçı yapıp tümünü –koyunları, sığırları da– tapınaktan dışarıya attı. Para bozanların paralarını çevreye saçıp masalarını devirdi.
16. Güvercin satıcılarına, “Bunları buradan kaldırın” dedi, “Babam'ın Evi'ni pazar yerine dönüştürmeyin.”
17. Öğrencileri Kutsal Kitap'ta yazılmış olan şu sözü anımsadılar: “Evin için gösterdiğim gayret beni yiyip bitirecek.”
18. Bunun üzerine Yahudi yetkililer O'na, “Yaptığın bu işlerin doğruluğuna ilişkin ne belirti göstereceksin bize?” diye sordular.
19. İsa şu yanıtı verdi: “Bu tapınağı yıkın. Üç gün içinde onu yeniden kuracağım.”
20. Bunun üzerine Yahudiler, “Bu tapınağı kurmak kırk altı yıl sürdü” dediler, “Üç gün içinde mi onu kuracaksın?”
21. Oysa İsa bedeninin tapınağından söz ediyordu.
22. Öyle ki, ölümden dirildiğinde öğrencileri İsa'nın bundan söz ettiğini anımsayarak Kutsal Yazı'ya ve İsa'nın söylemiş olduğu söze iman ettiler.
23. Fısıh Bayramı'nda İsa Yeruşalim'deyken birçokları gösterdiği belirtileri görerek O'nun adına iman ettiler.
24. Ama İsa kendini onların isteklerine bırakmadı. Çünkü hepsini tanıyordu.
25. İnsana ilişkin kimsenin tanıklığına gereksinimi yoktu. Çünkü insan yüreğinden geçenleri biliyordu.