Yuhanna 4 KKDEU

1. Ferisiler İsa'nın Yahya'dan daha çok öğrenci topladığını ve vaftiz ettiğini duymuştu.

2. Oysa İsa'nın kendisi değil, sadece öğrencileri vaftiz ediyordu.

3. İsa bunu öğrenince Yahudiye'den ayrılıp yeniden Galile'ye gitti.

4. Yolculuk ederken Samiriye'den geçmesi gerekiyordu.

5. Samiriye'nin Sihar denilen kasabasına geldi. Burası Yakup'un oğlu Yusuf'a verdiği toprağa yakındı.

6. Yakup'un kuyusu buradaydı. Yolculuktan yorulmuş olan İsa kuyunun yanına oturdu. Saat öğleyin on iki sularıydı.

7. Samiriyeli bir kadın su çekmeye geldi. İsa ona, “Bana da ver, içeyim” dedi.

8. Öğrencileri kasabaya yiyecek almaya gitmişlerdi.

9. Samiriyeli kadın, “Sen Yahudi'sin, bense Samiriyeli bir kadınım” dedi, “Nasıl olur da benden içecek su istersin?” Çünkü Yahudiler'in Samiriyeliler'le hiç ilişkisi yoktu.

10. İsa şöyle yanıtladı: “Eğer Tanrı'nın armağanını ve sana, ‘Bana su ver, içeyim’ diyenin kim olduğunu bilseydin, sen O'ndan isteyecektin, O da sana yaşam suyunu verecekti.”

11. Kadın, “Efendim” dedi, “Su çekecek bir şeyin yok, kuyu da derin! Yaşam suyunu nereden bulacaksın?

12. Bu kuyuyu bize veren atamız Yakup'tur. Kendisi de, davarları da oradan içmiştir. Yoksa sen ondan da üstün biri misin?”

13. İsa ona şöyle dedi: “Bu sudan içen herkes yeniden susayacaktır.

14. Oysa benim vereceğim sudan her kim içerse sonsuza dek susamayacaktır. Vereceğim su sonsuz yaşam sağlamak için onun iç varlığında kaynaklanan bir pınar olacaktır.”

15. Kadın, “Efendim” dedi, “Bu suyu bana ver. Ne susayayım, ne de su çekmek için buraya dek geleyim!”

16. İsa, “Git, kocanı çağır, sonra buraya dön” dedi.

17. Kadın, “Kocam yok” diye yanıtlayınca İsa, “Kocam yok demekle doğru söyledin” dedi,

18. “Çünkü beş kocaya vardın ve şu anda birlikte yaşadığın kişi kocan değil. Bu konuda doğru konuştun.”

19. Kadın, “Efendim” dedi, “Görüyorum ki sen bir peygambersin.

20. Bizim atalarımız şu dağda tapındılar, ama sizler tapınılması gereken yer Yeruşalim'dedir dersiniz.”

21. İsa, “Bana inan, ey kadın” dedi, “Zaman geliyor. O zaman Baba'ya ne bu dağda, ne de Yeruşalim'de tapınacaksınız.

22. Siz bilmediğinize tapınıyorsunuz; bizse bildiğimize tapınıyoruz. Çünkü kurtuluş Yahudiler'den gelir.

23. Ama gerçekten tapınanların Baba'ya ruhta ve gerçekte tapınacakları saat geliyor ve işte o saat şimdidir. Çünkü Baba kendisine böyle tapınanları arıyor.

24. Tanrı Ruh'tur ve O'na tapınanların ruhta ve gerçekte tapınmaları gerekir.”

25. Kadın, “Biliyorum ki, Hristos denilen Mesih gelecektir” dedi, “O gelince, bize her şeyi bildirecek.”

26. İsa, “Seninle konuşan ben, O Kişi'yim” dedi.

27. Bu sırada İsa'nın öğrencileri geldiler. O'nun bir kadınla konuşmasına şaştılar. Buna karşın hiçbiri kadına, “Sen ne arıyorsun?” ya da İsa'ya, “Neden bu kadınla konuşuyorsun?” diye sormadı.

28. Kadın su testisini bıraktı, kasabaya gidip halka dedi ki,

29. “Gelin, tüm yaptıklarımı bana söyleyen adamı görün. Acaba Mesih bu mu?”

30. Halk kasabadan çıkmış, İsa'ya geliyordu.

31. Bu arada öğrencileri O'na, “Rabbi, bir şey ye!” diyorlardı.

32. Ama İsa, “Sizin bilmediğiniz bir yiyeceğim var” dedi.

33. Öğrenciler birbirlerine, “Acaba biri O'na yiyecek mi getirdi?” diye sordular.

34. İsa, “Benim yiyeceğim, beni gönderenin isteğini yapmak ve işini tamamlamaktır” dedi,

35. “Sizler ürünün biçilmesine daha dört ay var demiyor musunuz? Ben de size diyorum ki, gözlerinizi kaldırın da ürünü biçilmeye hazır, ağarmış tarlalara bakın.

36. “Eken de, biçen de birlikte sevinsinler diye, biçen karşılığını alıyor, sonsuz yaşam için ürün topluyor.

37. Çünkü burada, ‘Biri eker, öbürü biçer’ sözü doğrudur.

38. Sizi emek vermediğiniz ekini biçmeye gönderdim. Başkaları emek verdiler, sizse onların emeğine kondunuz.”

39. “Tüm yaptıklarımı bana söyledi” diye tanıklık eden kadının sözü üzerine, o kasabadaki Samiriyeliler'in birçoğu İsa'ya iman ettiler.

40. O'na geldiklerinde de yanlarında kalması için yalvardılar. O da iki gün orada kaldı.

41. İsa'nın sözü üzerine daha birçok kişi iman etti.

42. Kadına da, “Bundan böyle iman etmemiz senin söylemenle değil” dediler, “Biz kendimiz O'nu duyduk ve gerçekten dünyanın kurtarıcısı olduğunu biliyoruz.”

43. İsa iki gün sonra oradan ayrılıp Galile'ye gitti.

44. Daha önce bir peygamberin kendi ülkesinde değeri olmadığına tanıklık etmişti.

45. Bu kez Galile'ye geldiğinde Galileliler O'nu candan kabul ettiler. Çünkü onlar da Fısıh Bayramı'na katılmışlar ve bayram süresince Yeruşalim'de yaptığı işlerin tümünü görmüşlerdi.

46. Bunun üzerine İsa suyu şarap yaptığı Galile'nin Kana Kenti'ne yeniden geldi. Orada bir saray görevlisi vardı, oğlu Kafernahum'da hastaydı.

47. İsa'nın Yahudiye'den Galile'ye geldiğini duyunca yanına vardı ve yetişip oğlunu iyi etmesi için O'na yalvardı. Çünkü oğlu ölümün eşiğindeydi.

48. İsa ona, “Mucizeler ve harikalar görmedikçe hiçbir zaman iman etmeyeceksiniz” dedi.

49. Saray görevlisi, “Efendim, çocuğum ölmeden önce yetiş!” dedi.

50. İsa, “Git, oğlun yaşıyor” diye yanıtladı. Adam İsa'nın dediğine iman edip gitti.

51. Daha aşağıya inerken köleleri onu karşılayıp oğlunun yaşadığını bildirdiler.

52. Saray görevlisi oğlunun iyileşmeye yüz tuttuğu saati kölelere sordu. “Dün öğle üstü saat birde ateşi düştü” dediler.

53. O zaman baba, İsa'nın, “Oğlun yaşıyor” dediği anda çocuğunun iyileştiğini anladı. Hem kendisi, hem de ev halkının tümü iman etti.

54. Bu, İsa'nın Yahudiye'den Galile'ye gelişinde yaptığı ikinci mucizeydi.