Yeşu 4 KMEYA

1. VE vaki olacak ki, bütün millet Erdenden tamamen geçince RAB Yeşua söyliyip dedi:

2. Kendiniz için kavmdan on iki adam, her sıpttan bir adam alın,

3. ve onlara emredip diyin: Buradan, Erdenin ortasından, kâhinlerin ayak pekiştirip durdukları yerden kendiniz için on iki taş kaldırın, ve onları sizinle beraber götürün, ve onları bu geceyi geçireceğiniz konakta yere koyun.

4. Ve Yeşu, her sıpttan bir adam olarak, İsrail oğullarından hazırladığı on iki adamı çağırdı;

5. ve Yeşu onlara dedi: Allahınız RABBİN sandığı önünde Erdenin ortasına varın; ve İsrail oğulları sıptlarının sayısına göre, hepiniz omuz üzerinde birer taş kaldırın;

6. ta ki, aranızda bu bir alâmet olsun ve yarın oğullarınız: Bu taşlarla ne demek istiyorsunuz? diye sordukları zaman, onlara diyeceksiniz:

7. Çünkü Erden suları RABBİN ahit sandığı önünde kesildiler; Erdenden geçtiği zaman Erden suları kesildiler; ve bu taşlar İsrail oğullarına ebediyen anılma için olacaklardır.

8. Ve Yeşu nasıl emretti ise İsrail oğulları öyle yaptılar, ve RABBİN Yeşua söylediği gibi, İsrail oğulları sıptlarının sayısına göre Erdenin ortasından on iki taş kaldırdılar; ve onları kendilerile beraber konacakları yere götürdüler, ve onları orada yere koydular.

9. Ve Yeşu Erdenin ortasında, ahit sandığını taşıyan kâhinlerin ayaklarının durduğu yerde on iki taş dikti; ve bugüne kadar oradadırlar.

10. Ve Musanın Yeşua emrettiği her şeye göre, kavma söylemek üzre RABBİN Yeşua emrettiği her şey bitinciye kadar, sandığı taşıyan kâhinler Erdenin ortasında durdular; ve kavm acele edip geçti.

11. Ve vaki oldu ki, bütün kavm tamamen geçtiği zaman RABBİN sandığı ve kâhinler kavmın önüne geçtiler.

12. Ve Ruben oğulları ve Gad oğulları, ve Manassenin yarım sıptı, Musanın onlara söylediği gibi, silâhlanmış olarak İsrail oğullarının önünde geçtiler;

13. cenge silâhlanmış kırk bin kadar adam, cenketmek için RABBİN önünde Eriha ovalarına geçtiler.

14. O gün RAB Yeşuu bütün İsrailin gözünde büyüttü; ve Musadan korktukları gibi Yeşudan da ömrünün bütün günlerinde korktular.

15. Ve RAB Yeşua söyliyip dedi:

16. Şehadet sandığını taşıyan kâhinlere, Erdenden çıksınlar diye emret.

17. Ve Yeşu kâhinlere: Erdenden çıkın, diye emretti.

18. Ve vaki oldu ki, RABBİN ahit sandığını taşıyan kâhinler Erdenin ortasından çıktıkları, ve kâhinlerin ayak tabanları kuru yere bastıkları zaman, Erden suları yerlerine döndüler, ve evelce olduğu gibi bütün kıyılarını taşarak aktılar.

19. Ve kavm birinci ayın onuncu gününde Erdenden çıktılar, ve Erihanın şark sınırında, Gilgalda kondular.

20. Ve Yeşu Erdenden almış oldukları on iki taşı Gilgalda dikti.

21. Ve İsrail oğullarına söyliyip dedi: Yarın oğullarınız: Bu taşlar nedir? diye babalarına sordukları zaman

22. oğullarınıza anlatıp diyeceksiniz: İsrail bu Erdenden kuru yerde geçti.

23. Çünkü Allahınız RAB biz geçinciye kadar önümüzden kurutmuş olduğu Kızıl Denize yaptığı gibi, Allahınız RAB Erden sularını siz geçinciye kadar önünüzden kuruttu;

24. ta ki, dünyanın bütün kavmları RABBİN eli kudretli olduğunu bilsinler; ta ki, bütün günler Allahınız RABDEN korkasınız.