Yeşu 5 KMEYA

1. VE vaki oldu ki, garba doğru Erden ötesinde olan Amorîlerin bütün kıralları, ve deniz yanında olan Kenânlıların bütün kıralları, biz geçinciye kadar RABBİN Erden sularını İsrail oğullarının önünde nasıl kuruttuğunu işittikleri zaman onların yüreği eridi, ve İsrail oğulları yüzünden artık onlarda can kalmadı.

2. O vakit RAB Yeşua dedi: Kendin için taştan bıçaklar yap, ve ikinci kere olarak İsrail oğullarını tekrar sünnet et.

3. Ve Yeşu kendisi için taştan bıçaklar yaptı, ve Gibeat-haaralotta İsrail oğullarını sünnet etti.

4. Ve Yeşuun sünnet etmesinin sebebi şudur: Mısırdan çıkan bütün kavm, erkekler, bütün cenk adamları, Mısırdan çıktıktan sonra çölde, yolda öldüler.

5. Çünkü çıkmış olan kavmın hepsi sünnetli idiler; fakat Mısırdan çıktıktan sonra çölde, yolda doğmuş olan kavmdan kimseyi sünnet etmediler.

6. Çünkü bütün millet, Mısırdan çıkmış olan cenk adamları bitinciye kadar İsrail oğulları, kırk yıl çölde yürüdüler, çünkü RABBİN sözünü dinlemediler; bize vermek üzre RABBİN atalarına and ettiği diyarı, süt ve bal akan diyarı, onlara göstermemek üzre RAB onlara and etti.

7. Ve onların yerine yetiştirdiği oğullarını Yeşu sünnet etti; çünkü sünnetsizdiler, çünkü yolda onları sünnet etmemişlerdi.

8. Ve vaki oldu ki, bütün milleti sünnet etmeği bitirdikleri zaman, onlar iyi oluncıya kadar ordugâhta, yerlerinde oturdular.

9. Ve RAB Yeşua dedi: Mısır utancını bugün üzerinizden yuvarladım. Ve bugüne kadar o yerin adına Gilgal denilir.

10. Ve İsrail oğulları Gilgalda konakladılar; ve ayın on dördüncü günü akşamlayın fıshı Eriha ovalarında tuttular.

11. Ve fıshın ertesi günü, aynı günde, memleketin mahsulünden mayasız pideler ve kavrulmuş buğday yediler.

12. Ve onlar memleket mahsulünden yedikten sonra ertesi gün man durdu; ve artık İsrail oğullarının manı yoktu; ve o yıl Kenân diyarının semeresinden yediler.

13. Ve vaki oldu ki, Yeşu Eriha yanında iken gözlerini kaldırıp baktı ve işte, karşısında elinde yalın kılıç bir adam duruyordu; ve Yeşu yanına gidip ona dedi: Sen bizim taraftan mısın, yoksa düşmanlarımız tarafından mısın?

14. Ve o dedi: Hayır; fakat ben RABBİN ordusunun reisi olarak şimdi geldim. Ve Yeşu yüzüstü yere düştü, ve ona secde kılıp dedi: Efendimin kuluna diyeceği nedir?

15. Ve RABBİN ordusunun reisi Yeşua dedi: Çarığını ayağından çıkar; çünkü üzerinde durmakta olduğun yer mukaddestir. Ve Yeşu böyle yaptı.