Dommerne bok 18 N78NN

1. I den tida fanst det ingen konge i Israel. Og med Dans-ætta hadde det seg så at dei leita etter eit odelsland som dei kunne busetja seg i. For dei hadde endå ikkje fått nokon lut av det landet som fall på Israels-ættene.

2. Folket i Dans-ætta sende då ut fem mann av si ætt, djerve karar frå Sora og Esjta’ol. Dei skulle fara gjennom landet og gjera seg kjende med det. Og dei sa til dei: «Ta ut og sjå dykk vel om i landet!» Mennene kom til huset hans Mika i Efraims-fjella, og der vart dei om natta.

3. For då dei fór frammed huset hans, kjende dei att røysta til den unge levitten. Så tok dei av frå vegen og spurde han: «Kven har ført deg hit? Kva gjer du her, og korleis har du det?»

4. Så fortalde han dei kva Mika hadde gjort for han. «Han har teke meg i si teneste,» sa han; «eg er prest hjå han.»

5. Då sa dei til han: «Kjære, spør Gud for oss, så vi får vita om ho skal lukkast, den ferda vi er ute på.»

6. Presten svara: «Far i fred! Herren skal ha auga med dykk på ferda.»

7. Så fór dei sin veg, dei fem mennene, og kom til Lajisj. Dei såg at folket der på staden levde sutlaust på same vis som sidonarane: roleg og sutlaust. Ingen som hadde makt i landet, gjekk dei for nær. Langt borte var dei frå sidonarane og hadde ikkje noko å gjera med andre folk.

8. Då mennene kom heim att, spurde frendane deira i Sora og Esjta’ol: «Kva tidender kjem de med?»

9. Dei svara: «Kom, lat oss fara opp og ta på dei! Vi har sett at det er eit framifrå land. Og de sit i ro her! Dryg ikkje med å fara til det landet og leggja det under dykk!

10. Når de kjem dit, kjem de til eit folk som ikkje reddast nokon fare, og landet er romsleg og vidt. Gud har gjeve det i hendene dykkar, eit land der det ikkje vantar nokon verdsens ting.»

11. Så fór dei i vegen, seks hundre fullvæpna menn av Dans-ætta, frå Sora og Esjta’ol.

12. Då dei var komne opp i høgda, slo dei leir i Kirjat-Jearim i Juda. Difor har den staden vorte kalla Dans-leiren heilt til denne dag. Han ligg vestanfor Kirjat-Jearim.

13. Derifrå fór dei over Efraims-fjella og kom til huset hans Mika.

14. Då tok dei til ords, dei fem mennene som hadde vore og speida i Lajisj-bygdene, og sa til frendane sine: «Veit de at i desse husa er det ein efod, nokre husgudar, eit utskore gudebilete og eit støypt bilete? No veit de vel kva de har å gjera.»

15. Så tok dei vegen dit og kom til huset hans Mika, der den unge levitten budde, og dei helsa på han.

16. Medan dei seks hundre fullvæpna mennene av Dans-ætta vart ståande i porten,

17. gjekk dei fem mennene som hadde vore på speiding der i landet, opp til huset. Dei gjekk inn og tok med seg det utskorne gudebiletet, efoden, husgudane og det støypte biletet. Presten stod nede ved porten saman med dei seks hundre fullvæpna mennene.

18. Då dei fem gjekk inn i huset hans Mika og tok det utskorne gudebiletet, efoden, husgudane og det støypte biletet, sa presten til dei: «Kva er det de gjer?»

19. «Tei stilt!» svara dei. «Ikkje eit ord! Kom heller med oss og ver far og prest for oss! Er det ikkje mykje betre for deg å vera prest for ei ættgrein og ætt i Israel enn for ein huslyd?»

20. Dette tykte presten vel om. Han tok efoden, husgudane og det utskorne gudebiletet og gav seg i lag med flokken.

21. Så snudde dei og fór av garde. Og borna, buskapen og eignelutene sine hadde dei fremst i ferda.

22. Dei var alt komne langt ifrå huset hans Mika før mennene i grannelaget fekk samla seg. Då dei nådde dei att

23. og ropa på dei, snudde Dans-folka seg og sa til Mika: «Kva er tids, sidan du har samla folka dine?»

24. Han svara: «De har teke gudane mine som eg har laga, og drege av garde med presten min. Kva har eg så att? Og endå spør de meg kva som er tids!»

25. Då sa dei til han: «Lat oss ikkje høyra eit ord meir av deg! Elles kunne bråhuga karar ryka på dykk og drepa både deg og dine.»

26. Så fór dei sin veg, Dans-folka. Og då Mika såg at dei var han for sterke, snudde han om og fór heim att.

27. Då Dans-folka hadde teke gudane som Mika hadde laga, og presten som var hjå han, drog dei mot Lajisj, mot eit folk som levde i fred og ro og ikkje reddast nokon fare. Folket hogg dei ned med sverd, og byen brende dei.

28. Det var ingen som hjelpte; for dei budde langt frå Sidon og hadde ikkje noko å gjera med andre folk. Byen låg i den dalen som høyrer Bet-Rehob til. Dans-folka bygde han opp att og busette seg der.

29. Dei kalla byen Dan etter ættefar sin, son til Israel. Før heitte han Lajisj.

30. Der sette dei opp det utskorne gudebiletet, og Jonatan, son til Gersjom, som var son til Moses, og etterkomarane hans var prestar for Dans-ætta heilt til den dagen då folket vart bortført frå landet.

31. Det utskorne gudebiletet som Mika hadde laga, vart ståande hjå dei så lenge Guds hus var i Sjilo.