Dommerne bok 19 N78NN

1. I den tida då dei endå ikkje hadde nokon konge i Israel, var det ein mann av Levi-ætta som heldt til lengst bortpå Efraims-fjella. Han tok seg ei fylgjekone frå Betlehem i Juda.

2. Men kona var utru mot han og fór ifrå han og heim til far sin, til Betlehem i Juda. Då ho hadde vore der i om lag fire månader,

3. kom mannen etter. Han ville tala vel med henne og få henne til å koma att. Han hadde med seg tenestguten sin og eit par esel. Den unge kona leidde han inn i huset åt far sin, og då faren såg han, vart han glad og tok vel imot han.

4. Verfar hans, far til den unge kona, heldt på han, så han vart verande der i tre dagar. Dei åt og drakk, og han fekk vera der om natta.

5. Tidleg om morgonen fjerde dagen gjorde mannen seg ferdig og ville ta i veg. Men far til den unge kona sa til verson sin: «Få deg fyrst ein bete mat å styrkja deg på, så kan de fara.»

6. Så sette dei seg ned begge to og åt og drakk i lag. Og far til den unge kona sa til mannen: «Kjære, gjer vel og ver til i morgon og hygg deg her!»

7. Og då mannen reiste seg og ville gå, nøydde verfaren han, så han gav seg og vart der om natta.

8. Morgonen etter, den femte dagen, var han tidleg oppe og ville fara av stad. Då sa far til kona: «Kjære, få deg fyrst litt å styrkja deg på, og vent så til det lid på dagen!» Så åt dei saman, dei to.

9. Sidan ferda mannen seg til og ville fara med fylgjekona si og tenestguten. Men verfaren sa til han: «No lid det alt til kvelds og dagen hallar. Ver her i natt og hygg deg! I morgon tidleg kan de ta i veg, så du kjem heim att.»

10. Men mannen ville ikkje gje seg til der om natta. Han gjorde seg ferdig og tok ut og fór frametter til han kom midt for Jebus, det er Jerusalem. Han hadde med seg eit par esel med kløv, og fylgjekona var med han.

11. Då dei kom bort imot Jebus, leid det langt på dag, og tenestguten sa til husbonden sin: «Kom, lat oss ta inn i jebusittbyen og vera der om natta!»

12. Men husbonden svara: «Nei, vi vil ikkje ta inn i ein by der det berre bur framande og ikkje israelittar. Vi vil halda fram til Gibea.

13. Kom,» sa han til tenestguten, «lat oss gå til Gibea eller Rama og få oss hus i ein av dei byane!»

14. Så heldt dei fram, og då sola gladde, var dei tett ved Gibea i Benjamins-landet.

15. Der tok dei av vegen og gjekk inn i Gibea og ville få seg hus for natta. Då han kom inn i byen, sette han seg på torget, for det var ingen som baud dei hus for natta.

16. Ut på kvelden kom det ein gamal mann heim frå arbeidet sitt ute på marka. Han var frå Efraims-fjella, men budde i Gibea. Elles høyrde folket der på staden Benjamins-ætta til.

17. Då den gamle mannen såg opp, vart han var ferdamannen på torget og sa til han: «Kvar etlar du deg av, og kvar kjem du frå?»

18. Hin svara: «Vi kjem frå Betlehem i Juda og skal langt bort på Efraims-fjella, der eg er ifrå. Eg har vore i Betlehem i Juda og er no på heimveg. Men her er det ingen som vil hysa meg.

19. Vi har både halm og fôr til esla våre og brød og vin til meg sjølv og kvinna og tenestguten som tenaren din har med seg. Vi vantar ingen ting.»

20. Då sa den gamle mannen: «Fred vere med deg! Lat berre meg syta for alt det du treng! Men på torget må du ikkje vera i natt.»

21. Så fylgde han den framande inn i huset sitt og fann fram fôr til esla hans. Og då dei hadde vaska føtene sine, sette dei seg til bords.

22. Best dei sat der og hygde seg, kom mennene i byen, gudlause folk som dei var, og kringsette huset. Dei dundra på døra og ropa til den gamle mannen som åtte huset: «Send han ut, den karen som har teke inn hjå deg, så vi kan få vår vilje med han!»

23. Då gjekk huseigaren ut til dei og sa: «Nei, brør, gjer ikkje noko vondt! Kom i hug at denne mannen er gjesten min, og gjer ikkje så stygg ei gjerning!

24. Sjå, her er dotter mi, som er møy, og fylgjekona hans; dei skal eg senda ut til dykk. Så kan de ta dei og gjera med dei som de lyster. Men denne mannen må de ikkje fara så stygt med.»

25. Men karane ville ikkje høyra på han. Då tok den framande fylgjekona si og leidde henne ut til dei, og dei låg med henne og fór ille med henne heile natta. Dei sleppte henne ikkje før det leid til morgons og tok til å ljosna.

26. I dagrenninga kom kona, og ho seig i hop framfor døra til det huset der husbonden hennar var. Der vart ho liggjande til det var ljost.

27. Då husbonden hennar stod opp om morgonen og lét opp døra og gjekk ut, ville fara sin veg, då låg fylgjekona hans framfor husdøra med hendene på dørstokken.

28. Han sa til henne: «Reis deg opp, og lat oss fara i veg!» Men han fekk ikkje svar. Då lyfte han henne opp på eselet, tok ut og fór til si bygd.

29. Då han kom heim, treiv han ein kniv, tok fylgjekona si og lema henne sund i tolv luter. Og dei sende han kring i heile Israels-riket.

30. Og alle som såg det, sa: «Slikt har aldri hendt og aldri vore spurt frå den dagen israelittane drog opp frå Egypt, og til no. Tenk etter, legg råd og sei kva de meiner!»