Kapłańska 10 SNP

1. Wówczas synowie Aarona, Nadab i Abihu, wzięli swoje kadzielnice, umieścili w nich rozżarzone węgielki, a na węgielkach kadzidło. Ogień jednak, który złożyli PANU w ofierze, był ogniem obcym. Uczynili to, czego PAN nie nakazał.

2. Wtedy buchnął sprzed Jego oblicza ogień i ogarnął ich tak, że zmarli przed obliczem PANA.

3. Wtedy Mojżesz powiedział do Aarona: Oto, co oznajmia PAN: Na tych, którzy są Mi bliscy, okazuje się moja świętość, a wobec całego ludu — moja chwała. I Aaron zamilkł.

4. Mojżesz zaś przywołał Miszaela i Elsafana, synów Uzziela, stryja Aarona, i powiedział do nich: Podejdźcie tutaj i wynieście waszych braci sprzed miejsca świętego na zewnątrz obozu.

5. Podeszli więc i wynieśli ich, odzianych w ich własne tuniki, na zewnątrz obozu — tak, jak polecił Mojżesz.

6. Potem Mojżesz zwrócił się do Aarona i do jego synów Eleazara i Itamara: Nie rozwichrzajcie włosów na swoich głowach i nie rozdzierajcie swoich szat, abyście i wy nie pomarli i aby On nie rozgniewał się na całe zgromadzenie. Wasi bracia, cały dom Izraela, mogą opłakiwać ten pożar, który wzniecił PAN.

7. Nie odchodźcie od wejścia do namiotu spotkania, abyście i wy nie pomarli, ponieważ wciąż jest na was olejek, którym PAN polecił was namaścić. Postąpili zatem według słów Mojżesza.

8. PAN natomiast przemówił do Aarona tymi słowy:

9. Wina ani innego odurzającego napoju nie pij ani ty, ani twoi synowie, gdy będziecie wchodzili do namiotu spotkania, abyście nie pomarli. Jest to ustawa wieczysta dla waszych pokoleń,

10. abyście umieli rozróżniać między tym, co święte, a tym, co pospolite, między tym, co nieczyste, a tym, co jest czyste,

11. i abyście nauczali synów Izraela wszystkich ustaw, które przekazał wam PAN za pośrednictwem Mojżesza.

12. Mojżesz zaś zwrócił się do Aarona i jego pozostałych synów, Eleazara i Itamara: Weźcie ofiarę z pokarmów, która pozostała z wdzięcznych darów PANA, to jest przaśniki, i spożyjcie je obok ołtarza, bo ta ofiara jest największą świętością.

13. Będziecie ją spożywali w miejscu świętym, ponieważ — jak mi powiedziano — jest ona tą częścią wdzięcznych darów PANA, która należy do ciebie i do twoich synów.

14. Będziecie też — ty, twoi synowie i twoje córki — spożywali w miejscu czystym mostek ofiary kołysanej i łopatkę szczególnego daru. Te z kolei są twoją częścią i częścią twoich synów, przekazaną wam z rzeźnych ofiar pokoju składanych przez synów Izraela.

15. Gdy łopatka szczególnego daru i mostek ofiary kołysanej wraz z tłuszczem wdzięcznych darów zostanie przyniesiony do złożenia przed PANEM w ofierze kołysanej, to następnie będą one należeć do ciebie i do twoich synów na mocy wieczystej ustawy — jak przykazał PAN.

16. Gdy potem Mojżesz pilnie szukał kozła ofiary za grzech, okazało się, że został on już spalony. Wtedy rozgniewał się na dwóch pozostałych synów Aarona, na Eleazara i Itamara.

17. Dlaczego nie spożyliście — zapytał — ofiary za grzech w miejscu świętym? Jest ona przecież największą świętością! On dał ją wam, aby przez nią usuwać winę zgromadzenia i dokonywać za nich przebłagania przed PANEM.

18. Jej krwi nie wniesiono do wnętrza miejsca świętego! Należało ją spożyć w miejscu świętym, tak jak wam przykazałem.

19. Wtedy Aaron odpowiedział Mojżeszowi: Ledwie dziś złożyli oni przed PANEM swoją ofiarę za grzech wraz z ofiarą całopalną, a spotyka mnie coś takiego! Gdybym spożył dziś ofiarę za grzech, czy byłoby to słuszne w oczach PANA?

20. Gdy Mojżesz usłyszał to wyjaśnienie, uznał, że jest ono słuszne.