Kapłańska 13 SNP

1. PAN przemówił do Mojżesza i do Aarona tymi słowy:

2. Jeśli na czyjejś skórze pojawi się obrzęk, wysypka lub plama, i rozwinie się to na jego ciele w coś, co mogłoby świadczyć, że zaraził się trądem, to należy pokazać to kapłanowi Aaronowi lub jednemu z jego synów, kapłanów.

3. Gdy kapłan obejrzy chore miejsce na jego ciele i stwierdzi, że włos w tym miejscu zbielał i widać ubytki na skórze, to jest to zakażenie trądem. Po dokładnym zbadaniu, kapłan uzna go za nieczystego.

4. Jeśli jednak jest to wprawdzie jasne miejsce na ciele, lecz nie widać ubytków na skórze ani włos w tym miejscu nie zbielał, to kapłan poleci odosobnić chorego na siedem dni.

5. Siódmego dnia kapłan obejrzy go ponownie. Jeśli wtedy stwierdzi, że schorzenie nie rozwija się dalej na ciele chorego, to poleci odosobnić go na dalsze siedem dni.

6. Jeśli siódmego dnia, przy kolejnych oględzinach, kapłan stwierdzi, że chore miejsce zbladło, a schorzenie nie rozszerza się na skórze, to uzna, że badany jest czysty, a schorzenie było zwykłą wysypką. Chory wypierze swoje szaty i będzie uważany za czystego.

7. Ale jeśli po tym uznaniu chorego za czystego wysypka na jego ciele rozszerzy się, to trzeba go będzie pokazać kapłanowi jeszcze raz.

8. Gdy kapłan stwierdzi, że wysypka na skórze jest wyraźniejsza, będzie musiał uznać go za nieczystego, jest to bowiem zakażenie trądem.

9. Jeśli u kogoś dojdzie do zarażenia się trądem i zostanie on przyprowadzony do kapłana,

10. to gdy kapłan zobaczy biały obrzęk na ciele, zbielały włos i żywe mięso na obrzęku,

11. będzie wiedział, że ma do czynienia z rozwiniętym schorzeniem trądu. Kapłan uzna chorą osobę za nieczystą. Nie będzie jej musiał próbnie odosabniać. Jej nieczystość jest bowiem wyraźna.

12. Jeśli jednak coś, co mogłoby być trądem, rozszerzy się na ciele tak bardzo, że pokryje całą skórę osoby dotkniętej chorobą, od głowy po stopy, gdzie tylko kapłan spojrzy,

13. i kapłan wyraźnie zobaczy, że taki przypadek ma miejsce, to uzna tę osobę za czystą. Dotknęło ją bielactwo, jest zatem czysta.

14. Gdyby jednak pojawiło się na niej żywe mięso, natychmiast zostanie uznana za nieczystą.

15. Gdy kapłan zobaczy żywe mięso, uzna chorą osobę za nieczystą — żywe mięso oznacza bowiem nieczystość, świadczy o zarażeniu się trądem.

16. Lecz jeśli żywe mięso zagoi się i zbieleje, to chory znowu przyjdzie do kapłana.

17. Gdy kapłan stwierdzi, że chore miejsce zbielało, to uzna, że chory jest już czysty — i zostanie on zaliczony do czystych.

18. Jeśli na czyimś ciele pojawi się wrzód, po czym zagoi się,

19. lecz pojawi się w tym miejscu biały obrzęk lub biało-czerwonawa plama, to należy ją pokazać kapłanowi.

20. Jeśli kapłan zobaczy tam ubytki na skórze oraz zbielały włos, to uzna, że chory jest nieczysty. Jest to przypadek, w którym trąd rozwinął się na miejscu po wrzodzie.

21. Jeśli jednak kapłan nie zauważy zbielałych włosów ani ubytków na skórze, a poza tym wyda mu się, że chore miejsce zbladło, to poleci odosobnić chorego na siedem dni.

22. Jeśli w tym czasie schorzenie wyraźnie się rozszerzy, to kapłan uzna, że chory jest nieczysty i że zaraził się trądem.

23. Jeśli jednak plama nie rozszerzy się dalej, to jest to blizna po wrzodzie. W takim przypadku kapłan uzna, że chory jest już czysty.

24. Jeśli ktoś poparzy się ogniem, jego rana zacznie się obierać, oparzenie stanie się jasne, biało-czerwonawe lub białe,

25. a kapłan je zobaczy i stwierdzi, że włos na nim pobielał i są ubytki na skórze, to jest to przypadek trądu, który rozwinął się w miejscu oparzenia. Kapłan uzna, że chory jest nieczysty, ponieważ zaraził się trądem.

26. Lecz jeśli kapłan obejrzy chore miejsce i nie zauważy tam ani zbielałych włosów, ani ubytków na skórze, a ponadto wyda mu się, że chore miejsce blednie, to poleci odosobnić chorego na siedem dni,

27. a siódmego dnia dokona kolejnych oględzin. Jeśli plama na skórze chorego wyraźnie rozszerzy się, to kapłan uzna, że jest on nieczysty, ponieważ zaraził się trądem.

28. Jeśli jednak plama nie powiększy się ani nie rozszerzy się na skórze, przeciwnie, widać będzie, że powoli blednie, to jest to obrzęk po oparzeniu. Kapłan uzna, że chory jest czysty, ma jedynie bliznę po oparzeniu.

29. Jeśli u mężczyzny lub u kobiety wystąpi schorzenie na głowie lub na brodzie,

30. a kapłan obejrzy to schorzenie i zauważy ubytki na skórze oraz cienkie, pożółkłe włosy, to uzna chorą osobę za nieczystą. Wystąpił liszaj, to jest trąd na głowie lub brodzie.

31. Lecz jeśli kapłan obejrzy ten liszaj i nie zauważy tam ubytków na skórze, ale też nie będzie na nim ciemnych włosów, to poleci odosobnić dotkniętego liszajem na siedem dni.

32. Jeśli siódmego dnia w czasie oględzin kapłan zauważy, że liszaj nie powiększa się i nie ma na nim żółtych włosów ani nie widać tam ubytków na skórze,

33. to poleci choremu, aby ogolił się, omijając miejsca dotknięte liszajem. Następnie kapłan odosobni go na dalsze siedem dni.

34. Jeśli siódmego dnia, w czasie kolejnych oględzin, kapłan zauważy, że liszaj nie powiększył się na skórze i nie widać na niej ubytków, to kapłan uzna, że chora osoba jest czysta. Wypierze ona zatem swoje szaty — i zostanie uznana za czystą.

35. Jeśli jednak po uznaniu jej za czystą, liszaj mocno rozszerzy się na skórze

36. i kapłan potwierdzi, że tak właśnie jest, to już nie będzie szukał żółtych włosów — chora osoba jest bowiem nieczysta.

37. Ale jeśli, w jego ocenie, liszaj nie rozwija się dalej, a nawet wyrasta na nim ciemny włos, to oznacza to, że liszaj zagoił się. Chora osoba jest czysta i kapłan uzna ją za taką.

38. Jeśli u mężczyzny lub u kobiety pojawią się na ciele białe plamy

39. i kapłan stwierdzi, że rzeczywiście na ich skórze widać blade, białe plamy, to jest to przebarwienie. Rozwinęło się ono na skórze, ale jest czyste.

40. Jeśli mężczyźnie wyjdą włosy z tyłu głowy, to jest łysy, ale jest czysty.

41. Jeśli straci włosy od strony czoła, to ma łysinę, ale jest czysty.

42. Lecz jeśli na tej łysinie, z tyłu albo nad czołem, pojawi się biało-czerwonawa plama, to jest to przypadek trądu, który rozwinął na łysinie z tyłu albo nad czołem.

43. Gdy kapłan obejrzy chorego i zauważy na jego łysinie chorobliwy, biało-czerwonawy obrzęk, z tyłu lub nad czołem, przypominający wyglądem schorzenia na innych częściach ciała,

44. to człowiek ten został dotknięty trądem i jest przez to nieczysty. Kapłan uzna go za nieczystego. Schorzenie dotknęło jego głowy.

45. Człowiek dotknięty trądem będzie miał szaty rozdarte, włosy na głowie rozwichrzone, wąsy zasłonięte i będzie wołał ostrzegawczo: Nieczysty, nieczysty!

46. Przez cały czas swojej choroby będzie pozostawał nieczysty. Zamieszka na osobności, jego siedziba będzie na zewnątrz obozu.

47. Jeśli jakieś podejrzane plamy pojawią się na szacie wełnianej lub lnianej,

48. na dzianinie lub na tkaninie, wełnianej albo lnianej, na skórze lub na jakimkowiek wyrobie skórzanym,

49. a plamy te, na szacie lub skórze, na dzianinie lub na tkaninie, albo na jakimkolwiek sprzęcie skórzanym, będą zielonkawe lub czerwonawe, to może to być coś zaraźliwego jak trąd i trzeba to pokazać kapłanowi.

50. Gdy kapłan obejrzy te plamy, poleci wyłączyć ten przedmiot z użycia na siedem dni.

51. Gdy siódmego dnia zauważy, że plama rozszerzyła się na szacie lub dzianinie, na tkaninie lub na skórze, albo na czymkolwiek, co wykonano ze skóry jako narzędzie do pracy, to jest to trudny do usunięcia pasożyt — rzecz ta jest nieczysta.

52. Zakażoną tym pasożytem szatę dzianą albo tkaną, wełnianą albo lnianą, albo jakikolwiek skażony tym złośliwym pasożytem przedmiot wykonany ze skóry, należy spalić w ogniu.

53. Jeśli jednak kapłan stwierdzi, że te plamy na szacie lub na dzianinie, na tkaninie lub na jakimkolwiek przedmiocie skórzanym nie powiększyły się,

54. to kapłan poleci wyprać to, na czym wystąpiły te plamy, i wyłączyć to z użycia na kolejne siedem dni.

55. Gdy po wypraniu kapłan obejrzy to, na czym były plamy, a plamy te nie zmieniły wyglądu, to nawet jeśli się nie rozszerzyły, rzecz ta jest nieczysta. Należy ją spalić w ogniu, jest bowiem na wskroś przeżarta.

56. Jeśli jednak kapłan stwierdzi, że po wypraniu plamy zblakły, to każe wyrwać je z szaty lub ze skóry, z dzianiny lub z tkaniny.

57. Jeśli to nie pomoże i plamy będą nadal widoczne na szacie lub na dzianinie, na wątku lub na jakimkolwiek przedmiocie skórzanym, będzie to znaczyć, że pasożyt nadal się rozwija i rzecz zakażoną trzeba będzie spalić.

58. Natomiast szatę lub dzianinę, tkaninę lub jakikolwiek przedmiot skórzany, z którego po wypraniu ustąpiły plamy, należy wyprać powtórnie i uznać za czyste.

59. To jest prawo dotyczące pasożyta na szacie wełnianej lub lnianej, na osnowie, wątku lub na jakimkolwiek przedmiocie skórzanym, pozwalające uznać go za czysty lub nieczysty.