Kapłańska 14 SNP

1. PAN przemówił do Mojżesza tymi słowy:

2. Takie jest prawo dotyczące trędowatego w dniu jego oczyszczenia: Przyprowadzi się go do kapłana.

3. Kapłan zaś wyjdzie na zewnątrz obozu. Kiedy kapłan stwierdzi, że chory został wyleczony z trądu,

4. to rozkaże wziąć dla niego, jako pragnącego się oczyścić, dwa żywe, czyste ptaki, kawałek cedrowego drewna, szkarłatny karmazyn i hizop.

5. Potem kapłan rozkaże złożyć w ofierze jednego ptaka nad glinianym naczyniem, ponad świeżą wodą.

6. Ptaka zaś żywego weźmie wraz z kawałkiem cedrowego drewna, szkarłatnym karmazynem i hizopem i zanurzy je we krwi ptaka złożonego w ofierze nad świeżą wodą.

7. Następnie pokropi siedem razy tego, który oczyszcza się z trądu, i uzna go za czystego. Ptaka żywego wypuści na pole.

8. Ten natomiast, który się oczyszcza, wypierze swoje szaty, zgoli wszystkie swe włosy, umyje się w wodzie i będzie czysty. Potem może wejść do obozu, ale przez siedem dni będzie przebywał na zewnątrz swego namiotu.

9. Siódmego zaś dnia ponownie zgoli wszystkie swoje włosy, głowę, brodę i brwi nad oczami — słowem, zgoli wszystkie swoje włosy — wypierze swoje szaty, umyje swe ciało w wodzie i będzie czysty.

10. Ósmego dnia weźmie dwa baranki bez skazy, jedną roczną owieczkę bez skazy i trzy dziesiąte efy najlepszej mąki rozczynionej oliwą na ofiarę z pokarmów oraz jeden log oliwy.

11. Kapłan dokonujący oczyszczenia postawi człowieka, który się oczyszcza, wraz ze wszystkim, co przyniósł, przed obliczem PANA u wejścia do namiotu spotkania.

12. Następnie kapłan weźmie jednego baranka i złoży go w ofierze za przewinienie wraz z logiem oliwy — złoży je PANU w ofierze kołysanej.

13. Baranka złoży zaś w miejscu, gdzie składa się ofiarę za grzech oraz ofiarę całopalną, w miejscu świętym, gdyż podobnie jak ofiara za grzech, ofiara za przewinienie należy do kapłana. Jest ona największą świętością.

14. Potem kapłan weźmie nieco krwi ofiary za przewinienie i pomaże nią płatek prawego ucha tego, który się oczyszcza, kciuk jego prawej ręki i wielki palec jego prawej nogi.

15. Weźmie też kapłan nieco z logu oliwy i wyleje na swą lewą dłoń.

16. W tej oliwie na swojej lewej dłoni zanurzy on palec prawej ręki i pokropi oliwą, którą ma na palcu, siedem razy przed PANEM.

17. Drugą częścią oliwy ze swojej dłoni pomaże kapłan płatek prawego ucha tego, który się oczyszcza, kciuk jego prawej ręki i wielki palec jego prawej nogi, w tym miejscu, które wcześniej pomazał krwią ofiary za przewinienie.

18. Resztę oliwy, która mu pozostanie na dłoni, rozetrze na głowie tego, który się oczyszcza — i tak kapłan dokona za niego przebłagania przed PANEM.

19. Następnie kapłan przygotuje ofiarę za grzech i dokona przebłagania za tego, który się oczyszcza ze swojej nieczystości, po czym złoży ofiarę całopalną.

20. Złoży on na ołtarzu ofiarę całopalną oraz ofiarę z pokarmów — i tak kapłan dokona za niego przebłagania, a on będzie czysty.

21. Jeśli jednak oczyszczający się jest ubogi i nie stać go na taką ofiarę, to weźmie jednego baranka na ofiarę za przewinienie, na ofiarę kołysaną, aby dokonano za niego przebłagania, jedną dziesiątą efy najlepszej mąki rozczynionej oliwą na ofiarę z pokarmów, log oliwy,

22. dwie synogarlice albo dwa młode gołębie — na co go stać — tak, by jednego ptaka złożyć na ofiarę za grzech, a drugiego na ofiarę całopalną.

23. Wszystko to przyniesie kapłanowi ósmego dnia dla swego oczyszczenia, do wejścia do namiotu spotkania, przed oblicze PANA.

24. Wtedy kapłan weźmie baranka ofiary za przewinienie oraz log oliwy i złoży je PANU w ofierze kołysanej.

25. Następnie złoży baranka w ofierze za przewinienie i weźmie kapłan nieco krwi ofiary za przewinienie, aby pomazać nią płatek prawego ucha tego, który się oczyszcza, kciuk jego prawej ręki i wielki palec jego prawej nogi.

26. Potem nieco oliwy naleje kapłan na swoją lewą dłoń

27. i po zanurzeniu w niej prawego palca, pokropi tą oliwą z lewej dłoni siedem razy przed PANEM.

28. Dalszą częścią oliwy ze swojej dłoni kapłan pomaże płatek prawego ucha tego, który się oczyszcza, kciuk jego prawej ręki i wielki palec jego prawej nogi w tym miejscu, które wcześniej pomazał krwią ofiary za przewinienie.

29. Resztę oliwy pozostałej na dłoni kapłan rozetrze na głowie tego, który się oczyszcza, aby dokonać za niego przebłagania przed PANEM.

30. Następnie — w zależności od tego, na co było stać człowieka, który się oczyszcza — jedną z synogarlic albo jednego z młodych gołębi

31. kapłan złoży na ofiarę za grzech, a drugiego ptaka na ofiarę całopalną razem z ofiarą z pokarmów. W ten sposób kapłan dokona przed PANEM przebłagania za tego, który się oczyszcza.

32. Takie jest prawo dotyczące osoby wyleczonej z trądu, której nie stać na własne oczyszczenie.

33. PAN przemówił do Mojżesza i Aarona tymi słowy:

34. Gdy wejdziecie do ziemi Kanaan, którą Ja daję wam w posiadanie, a ześlę zarazę na jakiś dom w tej ziemi, która stanie się waszą własnością,

35. to właściciel tego domu uda się z tym do kapłana. Powie mu: Jakaś zaraza dotknęła mojego domu.

36. Wtedy kapłan, zanim pójdzie obejrzeć, co się stało, każe opróżnić cały dom, tak by nie musiał wszystkiego, co jest w tym domu, uznawać za nieczyste.

37. A gdy w czasie oględzin zauważy w ścianach domu zielonkawe lub czerwonawe wgłębienia, wyglądające jak ubytki na tynku,

38. to wyjdzie z tego domu, stanie naprzeciw wejścia i każe zamknąć ten dom na siedem dni.

39. Kiedy wróci siódmego dnia i zauważy, że zaraza na ścianach rozszerza się,

40. to każe wyrwać kamienie dotknięte tą zarazą i wyrzucić je na zewnątrz miasta, na miejsce nieczyste.

41. Dom natomiast każe oskrobać od środka i wysypać zeskrobany tynk na zewnątrz miasta, na miejsce nieczyste.

42. Nakaże także wziąć inne kamienie, wstawić je w miejsce wyrwanych, urobić nową zaprawę i otynkować ten dom.

43. Jeśli po tych czynnościach: po wyrwaniu kamieni, po oskrobaniu domu i po ponownym jego otynkowaniu, zaraza znów się ujawni i zacznie opanowywać dom,

44. to kapłan — jeśli zobaczy, że tak rzeczywiście jest — stwierdzi, że jest to groźna zaraza i że dom jest nieczysty.

45. Po takim stwierdzeniu dom trzeba będzie zburzyć, a jego kamienie, belki oraz tynk wynieść na zewnątrz miasta, na miejsce nieczyste.

46. Kto by do tego domu wszedł w czasie, gdy był zamknięty, będzie nieczysty aż do wieczora.

47. Kto by przespał się w takim domu, wypierze swoje szaty. Kto by jadł w takim domu, też wypierze swoje szaty.

48. Lecz jeśli kapłan przyjdzie i stwierdzi, że zaraza w tym domu nie rozszerzyła się po jego otynkowaniu, to uzna ten dom za czysty, ponieważ zarazę zniszczono.

49. Potem, dla oczyszczenia tego domu, należy wziąć dwa ptaki, kawałek cedrowego drewna, szkarłatny karmazyn i hizop.

50. Jednego ptaka należy złożyć w ofierze nad glinianym naczyniem ponad świeżą wodą.

51. Potem należy wziąć drewno cedrowe, hizop, szkarłatny karmazyn i żywego ptaka, zanurzyć to wszystko we krwi ofiarowanego ptaka i w świeżej wodzie i pokropić ten dom siedem razy.

52. Tak kapłan oczyści ten dom krwią ofiarowanego ptaka, świeżą wodą, żywym ptakiem, cedrowym drewnem, hizopem i szkarłatnym karmazynem.

53. Żywego ptaka kapłan wypuści na zewnątrz miasta, na pole, i tak dokona przebłagania za ten dom — i dom będzie czysty.

54. Takie jest prawo dotyczące wszelkiej zarazy: trądu, liszaju,

55. pasożytów na szatach i domu,

56. obrzęku, wysypki i plam,

57. którym należy się kierować przy stwierdzaniu czystości bądź nieczystości. Jest to prawo dotyczące schorzeń zakaźnych.