Kapłańska 26 SNP

1. Nie będziecie czynili sobie marnych bóstw ani stawiali sobie podobizn i posągów, ani umieszczali w waszej ziemi kamiennych rzeźb, aby im się kłaniać, ponieważ Ja, PAN, jestem waszym Bogiem.

2. Będziecie przestrzegać moich szabatów i czcić moją świątynię — Ja jestem PAN.

3. Jeśli będziecie postępowali według moich ustaw, przestrzegali moich przykazań i wypełniali je,

4. to ześlę wam deszcze we właściwym dla nich czasie, ziemia wyda swój plon, a drzewa pól swe owoce.

5. Młocka trwać będzie u was do winobrania, a winobranie trwać będzie do siewu. Będziecie jedli swój chleb do syta i mieszkali w swojej ziemi bezpiecznie.

6. Udzielę waszej ziemi pokoju. Gdy ułożycie się do snu, nikt nie będzie was straszył. Wytępię z waszej ziemi dzikie zwierzęta i zadbam o to, aby jej nie trapiły wojny.

7. Będziecie wówczas ścigać swoich wrogów, a ci padną przed wami od miecza.

8. Pięciu waszych będzie ścigać stu, a stu waszych będzie ścigać dziesięć tysięcy — wasi wrogowie padną przed wami od miecza.

9. Zwrócę się ku wam i rozplenię was, rozmnożę was i umocnię moje przymierze z wami.

10. Nie będzie wam brakowało zapasów z wcześniejszych żniw. Będziecie je nawet wynosić, by zrobić miejsce na nowe.

11. Umieszczę też między wami mój przybytek i nie będę czuł względem was obrzydzenia.

12. Będę przechadzał się między wami i będę waszym Bogiem, a wy będziecie Mi ludem.

13. Ja, PAN, jestem waszym Bogiem. To Ja wyprowadziłem was z ziemi egipskiej, dzięki Mnie przestaliście być niewolnikami, połamałem drągi waszego jarzma i sprawiłem, że możecie chodzić wyprostowani.

14. Ale jeśli nie będziecie Mnie słuchali i nie będziecie wypełniali wszystkich tych przykazań,

15. jeśli porzucicie moje ustawy i zlekceważycie moje prawa, tak że przestaniecie wypełniać moje wszystkie przykazania, łamiąc w ten sposób moje przymierza,

16. wówczas Ja tak postąpię z wami: Nawiedzę was trwogą, wyczerpaniem i gorączką, dolegliwościami, które niszczą wzrok i prowadzą do omdlenia. Będziecie siać swoje ziarno na darmo, bo plony zagarną wrogowie.

17. Obrócę się przeciw wam. Zostaniecie pobici przez wroga. Panować nad wami będą ci, którzy was nienawidzą. Będziecie uciekać, choć nikt nie będzie was gonił.

18. A jeśli mimo to nie będziecie Mi posłuszni, to siedmiokrotnie pomnożę kary za wasze grzechy.

19. Złamię waszą wyniosłość; sprawię, że wasze niebo będzie dla was jak z żelaza, a wasza ziemia niczym z miedzi.

20. Daremnie będziecie wytężać siły. Wasza ziemia nie da wam swojego plonu, a jej drzewa stosownych owoców.

21. A jeśli nadal będziecie postępowali wobec Mnie przekornie i nie będziecie chcieli być Mi posłuszni, to po siedmiokroć wzmocnię cios za wasze grzechy.

22. Ześlę na was dzikie zwierzęta; one was osierocą i wytępią wasze bydło, umniejszą waszą liczbę i spustoszą wasze drogi.

23. A jeśli mimo to nie dacie się pouczyć i będziecie postępować wobec Mnie przekornie,

24. to również i Ja postąpię względem was przekornie, Ja też po siedmiokroć mocniej uderzę was za wasze grzechy.

25. Sprowadzę na was miecz, który wykona zemstę zapowiedzianą w przymierzu, a gdy schronicie się przed mieczem w waszych miastach, ześlę na was zarazę i wpadniecie w ręce wroga.

26. Ograniczę wam zapasy żywności tak, że dziesięć kobiet będzie piekło wam chleb w jednym piecu. Będą wam wydzielać go na wagę, a wy choć będziecie jedli, nie nasycicie się.

27. Jeśli mimo to nie będziecie Mi posłuszni i nadal będziecie postępować wobec Mnie przekornie,

28. to i Ja będę postępował względem was z pełną gniewu przekorą i ukarzę was — Ja sam — siedmiokrotnie za wasze grzechy.

29. Będziecie jedli ciała waszych synów i córek.

30. Spustoszę wasze wzgórza, wytnę wasze obeliski, a wasze szczątki rzucę na szczątki waszych bóstw — i obrzydzi was sobie moja dusza.

31. Wasze miasta obrócę w ruinę. Spustoszę wasze świątynie. Nie będę wąchał miłych woni waszych ofiar.

32. Ja sam spustoszę ten kraj tak, że oniemieją wasi wrogowie, którzy w nim zamieszkają.

33. Was zaś rozproszę między narodami i wyciągnę za wami miecz — wasza ziemia stanie się pustkowiem, a wasze miasta ruiną.

34. Wtedy, w tych dniach spustoszenia, ziemia ta nacieszy się swoimi szabatami, gdy wy będziecie mieszkać w ziemi waszych wrogów. Wtedy właśnie odpocznie ta ziemia i nacieszy się swoimi szabatami.

35. Będzie odpoczywać przez wszystkie dni spustoszenia, ponieważ nie odpoczywała podczas waszych szabatów, gdy wy na niej mieszkaliście.

36. Tym zaś z was, którzy pozostaną na ziemiach waszych wrogów, włożę lękliwość do serc. Płoszyć ich będzie szelest zdmuchniętego liścia, będą uciekać, jak się ucieka przed mieczem, i będą padać, choć nikt nie będzie ich gonił.

37. Będą potykać się jeden o drugiego, jakby uciekali przed mieczem, choć nikt ich nie będzie ścigał — i nie będziecie mogli ostać się wobec waszych wrogów.

38. Tak zginiecie pośród narodów. Pochłonie was ziemia waszych wrogów.

39. A ci spośród was, którzy w tych krajach pozostaną, pogniją we własnych winach i — owszem — pogniją w winach swoich ojców, razem z nimi.

40. Wtedy będą wyznawać swoją winę, a także winę swoich ojców. Wynikły one z niewierności. Przez tę niewierność sprzeniewierzyli Mi się. Postępowali wobec Mnie przekornie.

41. Przez tę niewierność i Ja postąpiłem przekornie wobec nich i wyprowadziłem ich do ziemi ich wrogów, by wreszcie ukorzyło się ich nieobrzezane serce i by tam uczynili zadość za popełnione winy.

42. Ale wtedy wspomnę moje przymierze z Jakubem i moje przymierze z Izaakiem. Wspomnę także moje przymierze z Abrahamem — i wspomnę tę ziemię.

43. Ziemia ta, przez nich opuszczona, cieszyć się będzie swoimi szabatami, bo to przez nich została spustoszona, oni zaś uczynią zadość za winy, w które popadli właśnie dlatego, że odrzucili moje prawa i zlekceważyli moje ustawy.

44. Ale pomimo tego wszystkiego, gdy będą mieszkać w ziemi swoich wrogów, nie odrzucę ich tak dalece i nie obrzydzę ich sobie tak bardzo, aby wytępić ich całkowicie i złamać moje przymierze z nimi, ponieważ Ja, PAN, jestem ich Bogiem.

45. Dla ich korzyści wspomnę przymierze z ich przodkami, których na oczach narodów wyprowadziłem z Egiptu po to, by być ich Bogiem — Ja, PAN.

46. Oto ustawy, rozstrzygnięcia i prawa, które ustanowił PAN między sobą a Izraelitami na górze Synaj, za pośrednictwem Mojżesza.