Kapłańska 3 NBG

1. A jeżeli jego ofiara jest ofiarą opłatną, to gdy przynosi z rogacizny niech przyniesie przed oblicze WIEKUISTEGO samca, albo zdrową samicę.

2. I położy swoją rękę na głowę swojej ofiary, po czym ją zarżną u wejścia do Przybytku Zboru, a synowie Ahrona, kapłani, wokoło pokropią krwią ofiarnicę.

3. I kapłan przyniesie z opłatnej ofiary, jako ofiarę ogniową WIEKUISTEMU: Łój pokrywający trzewia oraz cały łój, który jest nad trzewiami;

4. także obie nerki wraz z łojem na nich, nad polędwicami, oraz przeponą na wątrobie co wraz z nerkami oddzieli.

5. A synowie Ahrona puszczą to z dymem na ofiarnicy wraz z całopaleniem, które jest na drwach, na ogniu. To jest ofiara ogniowa, przyjemny zapach dla WIEKUISTEGO.

6. A jeżeli jego ofiara opłatna dla WIEKUISTEGO jest z trzody to niech przyniesie samca, albo zdrową samicę.

7. Jeśli na swoją ofiarę przynosi jagnię niech je przyniesie przed oblicze WIEKUISTEGO,

8. położy swoją rękę na głowę swojej ofiary, po czym ją zarżną u wejścia do Przybytku Zboru. A synowie Ahrona wokoło pokropią jej krwią ofiarnicę.

9. I przyniesie z ofiary opłatnej najlepszą jej część, jako ofiarę ogniową WIEKUISTEMU cały ogon, po odcięciu go do kości krzyżowej; łój pokrywający trzewia oraz cały łój, który jest nad trzewiami;

10. obie nerki z łojem, który jest na nich, na polędwicach, oraz przeponę, która jest na wątrobie i którą oddzieli wraz z nerkami.

11. A kapłan puści to z dymem na ofiarnicy – to jest pokarm, ofiara ogniowa dla WIEKUISTEGO.

12. A jeżeli jego ofiarą jest koza niech ją przyniesie przed oblicze WIEKUISTEGO,

13. po czym położy swoją rękę na jej głowie i zarżną ją przed Przybytkiem Zboru; a synowie Ahrona pokropią jej krwią wokoło ofiarnicę.

14. Potem przyniesie z niej swoją ofiarę, jako ofiarę ogniową WIEKUISTEMU: Łój pokrywający trzewia i cały łój, który jest nad trzewiami;

15. także obie nerki z łojem, co jest na nich, nad polędwicami, i przeponę, która jest na wątrobie, i którą wraz z nerkami oddzieli.

16. A kapłan puści je z dymem na ofiarnicy. To jest pokarm, ofiara ogniowa, przyjemny zapach; cały łój dla WIEKUISTEGO.

17. To ma być wieczną ustawą w waszych pokoleniach i we wszystkich waszych siedzibach; nie będziecie jeść żadnego łoju ani żadnej krwi.