Luka 2 KKDEU

1. O günlerde Sezar Avgustus'tan, tüm dünyanın sayımını amaçlayan yazılı bir buyruk çıktı.

2. Bu ilk sayım Kirinius'un Suriye valiliği döneminde oluyordu.

3. Herkes sayıma katılmak üzere kendi kentine gitti.

4. Yusuf da Galile'nin Nasıra Kenti'nden Yahudiye'de Davut'un Kenti'ne, Beytlehem diye bilinen yere gitti. Çünkü Davut'un soyundan ve ailesindendi.

5. Amacı çocuk bekleyen nişanlısı Meryem'le birlikte sayıma katılmaktı.

6. Onlar oradayken Meryem'in doğurma zamanı geldi.

7. İlk oğlunu dünyaya getirdi. O'nu kundağa sarıp hayvan yemliğine yatırdı. Çünkü handa yer bulamamışlardı.

8. Bu bölgede gece kırda nöbetleşerek sürülerine bakan çobanlar vardı.

9. Rab'bin meleği onlara göründü ve Rab'bin görkemi çevrelerinde parladı. Büyük bir korkuyla sarsıldılar.

10. Melek onlara, “Korkmayın” dedi, “İşte size tüm insanlığı çok sevindirecek bir haberi müjdeliyorum.

11. Çünkü bugün size Davut'un Kenti'nde bir kurtarıcı doğdu. O Rab olan Mesih'tir.

12. İşte size belirtisi: Hayvan yemliğinde yatan, kundağa sarılı bir bebek bulacaksınız.”

13. O anda, Tanrı'yı öven göksel bir topluluk, meleğin yanında belirip şöyle dedi:

14. “En yücelerdeki Tanrı'ya yücelik, Yeryüzünde O'nun hoşnut kaldığı insanlara esenlik olsun!”

15. Melekler yanlarından ayrılıp göğe çekilince, çobanlar birbirlerine, “Haydi gelin” dediler, “Beytlehem'e gidelim, Rab'bin bize açıkladığı bu olayı görelim.”

16. Koşarak geldiler. Meryem'i, Yusuf'u ve yemlikte yatan bebeği buldular.

17. Olayı görünce çocuğa ilişkin kendilerine açıklanan haberi yaydılar.

18. Duyanların hepsi çobanların anlattıklarına şaşıp kaldı.

19. Öte yandan Meryem bütün bunları yüreğinde saklıyor, derin derin düşünüyordu.

20. Çobanlar kendilerine açıklandığı gibi, duydukları, gördükleri her şey için Tanrı'yı yüceltip överek geri döndüler.

21. Çocuğun sünneti için gerekli sekiz gün dolunca, anne rahmine düşmeden önce melek aracılığıyla bildirildiği gibi, O'na İsa adı verildi.

22. Musa'nın Yasası'na göre arınma günü gelince, Yusuf'la Meryem çocuğu Yeruşalim'e Rab'be sunmaya götürdüler.

23. Rab'bin Yasası'nda, “İlk doğan her erkek çocuk Rab'be adanmış sayılacak” diye yazılı olduğundan,

24. bir çift kumru ya da iki güvercin yavrusu sunmaya gelmişlerdi. Bu, Rab'bin Yasası'nda belirtilmiştir.

25. Yeruşalim'de Simeon adında bir adam vardı. Doğru ve tanrısayar biriydi. İsrail'in avutulacağı günü bekliyordu. Kutsal Ruh onun üzerindeydi.

26. Rab'bin Mesihi'ni görmeden ölmeyeceği Kutsal Ruh aracılığıyla kendisine bildirilmişti.

27. Simeon Ruh yönetiminde tapınağa geldi. Yusuf'la Meryem, Kutsal Yasa'nın gereğini uygulamak üzere çocuk İsa'yı tapınağa getirdiklerinde,

28. Simeon O'nu kucağına aldı. Tanrı'yı yücelterek şunları söyledi:

29. “Ya Rab, verdiğin söz uyarınca, artık kulunu esenlikle bu yaşamdan ayırabilirsin.

30. Çünkü gözlerim kurtarışını gördü.

31. Tüm insanlığın önünde hazırladığın bu kurtarış

32. Ulusların aydınlanmasını sağlayan ışık ve halkın İsrail'e yüceliktir.”

33. Yusuf'la Meryem çocuk için bildirilen sözlere şaştılar.

34. Simeon onları kutsayarak çocuğun annesi Meryem'e şöyle dedi: “İşte bu çocuk İsrail'de birçoklarının düşmesi ve yükselmesi içindir. Ayrıca karşı çıkılacak bir belirtidir.

35. Bir kılıç senin yüreğini de delip geçecek. Böylece birçok kişinin yüreğindeki düşünceler açığa çıkacak.”

36. Orada Anna adında bir peygamber vardı. Fanuel'in kızıydı. Aşer oğulları soyundan çok yaşlı bir kadındı. Kızlığından sonra eşiyle yalnızca yedi yıl yaşamıştı.

37. Seksen dört yıldır da duldu. Tapınaktan hiç ayrılmaz, gece gündüz oruçla, duayla Tanrı'ya tapınırdı.

38. Anna o saat yaklaşıp Tanrı'ya şükrederek, Yeruşalim'in kurtuluşunu bekleyen herkese İsa'dan söz etti.

39. Meryem'le Yusuf, Rab'bin yasası uyarınca gereken her şeyi yaptıktan sonra, Galile'ye, kendi kentleri Nasıra'ya döndüler.

40. Çocuk bilgiyle dolarak gelişiyor, güçleniyordu. Tanrı'nın iyiliği O'nun üzerindeydi.

41. İsa'nın annesi Meryem'le Yusuf her yıl Fısıh Bayramı'nda Yeruşalim'e giderlerdi.

42. İsa on iki yaşına girince, bayram gelenekleri uyarınca kente çıktılar.

43. Orada gerektiği kadar kaldılar. Geri dönmek için yola koyulduklarında küçük İsa Yeruşalim'de kaldı. Meryem'le Yusuf bunu bilmiyorlardı.

44. O'nun yolcuların arasına katıldığını sanıyorlardı. Bir günlük yol yürüdükten sonra, akrabalarla tanıdıklar arasında O'nu aradılar.

45. Bulamayınca, O'nu aramak için gerisin geriye Yeruşalim'e döndüler.

46. Üç gün sonra O'nu tapınakta, öğretmenler arasında oturur buldular. Onların dediklerini dinliyor, sorular soruyordu.

47. O'nu dinleyenlerin tümü anlayışına ve verdiği yanıtlara şaşırıyordu.

48. Meryem'le Yusuf O'nu görünce şaşırdılar. Annesi, “Çocuğum niçin bunu bize yaptın?” dedi, “Bak, babanla ben kaygı içinde seni arıyoruz.”

49. İsa şöyle yanıtladı: “Nasıl olur da beni ararsınız? Babamın evinde bulunmam gerektiğini bilmiyor musunuz?”

50. Ne var ki, söylediklerinden bir anlam çıkaramadılar.

51. İsa onlarla birlikte yola çıkıp Nasıra'ya gitti. Onların sözünü dinlerdi. Annesi bütün olanları yüreğinde saklıyordu.

52. İsa bilgelikte ve boyda gelişiyor, Tanrı'nın ve insanların beğenisini kazanıyordu.