Lukas’ evangelium 23 N78NN

1. Då reiste dei seg, alle saman, og førte han til Pilatus.

2. Der tok dei til å føra klagemål mot han. Dei sa: «Vi har funne ut at denne mannen fører folket vårt på avveg: Han forbyd å gje keisaren skatt, og seier at han er Messias, ein konge.»

3. Pilatus spurde han: «Er du kongen over jødane?» «Det er dine ord,» svara Jesus.

4. Då sa Pilatus til overprestane og folket: «Eg finn inga skuld hjå denne mannen.»

5. Men dei tok sterkare i: «Han eggjar opp folket i heile Judea med læra si; han tok til i Galilea, og no er han komen heilt hit.»

6. Då Pilatus høyrde det, spurde han om mannen var frå Galilea,

7. og då han fekk vita at han høyrde under Herodes, sende han Jesus til han; for Herodes òg var i Jerusalem i dei dagane.

8. Herodes vart svært glad då han fekk sjå Jesus, for han hadde høyrt om han og lenge hatt hug å møta han. No gjorde han seg von om å få sjå Jesus gjera eit teikn.

9. Han spurde han om mangt og mykje, men Jesus svara ikkje eit ord.

10. Overprestane og dei skriftlærde stod der og kom med sterke klagemål mot han.

11. Og Herodes vanvørde han og gjorde narr av han saman med soldatane sine. Så la han ei staseleg kappe om han og sende han attende til Pilatus.

12. Den dagen vart Herodes og Pilatus vener; før hadde det vore fiendskap mellom dei.

13. Så kalla Pilatus saman overprestane, rådsherrane og folket

14. og sa til dei: «De har ført denne mannen fram for meg og sagt at han eggjar opp folket. No har eg spurt han ut medan de høyrde på, og eg har ikkje funne han skuldig i noko av det de klagar han for.

15. Det har ikkje Herodes heller, for han har sendt han attende til oss. Han har såleis ikkje gjort noko som han skulle lata livet for.

16. Difor vil eg la han piska, og så setja han fri.»

17. Men han laut gje dei ein fange fri til høgtida.

18. Då ropa dei alle som ein: «Bort med han! Gjev oss Barabbas fri!»

19. Barabbas var ein mann som sat fengsla for opprør i byen og for mord.

20. Atter tala Pilatus til dei, for han ville gjerne gje Jesus fri.

21. Men dei ropa imot han: «Krossfest! Krossfest han!»

22. Då tok han ordet tredje gongen: «Kva vondt har han då gjort? Eg har ikkje funne han skuldig i noko som kan straffast med døden. Eg lèt han piska, og så gjev eg han fri.»

23. Men dei gjekk hardt inn på han. Med høge rop kravde dei at Jesus skulle krossfestast, og skriket deira fekk overtaket.

24. Pilatus dømde då at det skulle vera som dei kravde.

25. Han sleppte fri den dei bad om, han som sat fengsla for opprør og mord. Men Jesus gav han over til dei, så dei kunne gjera med han som dei ville.

26. Så førte dei han bort. På vegen tok dei fatt på ein mann som kom inn frå markene, Simon frå Kyréne; og dei la krossen på han for at han skulle bera han etter Jesus.

27. Ein stor folkehop fylgde med; mellom dei var det mange kvinner som jamra og gret over han.

28. Men Jesus snudde seg til dei og sa: «Jerusalems døtrer! Gråt ikkje over meg, men gråt over dykk sjølve og borna dykkar.

29. For det kjem dagar då folk skal seia: Lukkelege er dei barnlause, dei kvinner som ikkje føder og ikkje gjev bryst!

30. Då skal dei seia til fjella: Fall over oss! og til haugane: Gøym oss!

31. For fer dei slik åt med det grøne treet, korleis skal det då gå med det turre?»

32. To andre, to brotsmenn, vart òg førte bort saman med Jesus og skulle lata livet.

33. Og då dei kom til den staden som heiter Hovudskallen, krossfeste dei både han og brotsmennene, den eine på høgre sida hans, og den andre på venstre.

34. Men Jesus sa: «Far, tilgjev dei, for dei veit ikkje kva dei gjer.» Så kasta dei lodd om kleda hans og delte dei mellom seg.

35. Folket stod og såg på, men rådsherrane spotta han: «Andre har han frelst,» sa dei, «lat han no frelsa seg sjølv, dersom han er Guds Messias, den utvalde.»

36. Soldatane òg gjorde narr av han; dei gav han eddikvin

37. og sa: «Er du kongen over jødane, så frels deg sjølv!»

38. For det var sett ei innskrift over han: «Dette er kongen over jødane.»

39. Den eine av brotsmennene som hang der, spotta han og sa: «Er ikkje du Messias? Frels deg sjølv og oss!»

40. Men den andre tala han til rettes og sa: «Har du ikkje age for Gud, endå du er under same domen?

41. For oss er han rettferdig; vi får berre att for det vi har gjort. Men han har ikkje gjort noko urett.»

42. «Jesus,» sa han, «kom meg i hug når du kjem i ditt rike!»

43. Jesus svara: «Sanneleg, det seier eg deg: I dag skal du vera med meg i Paradis.»

44. Det var alt kring den sjette timen. Då vart det mørkt over heile landet, og mørkret låg til den niande timen;

45. for sola hadde svartna. Førehenget i templet rivna midt i to,

46. og Jesus ropa med høg røyst: «Far, i dine hender gjev eg mi ånd!» Då han hadde sagt det, anda han ut.

47. Då offiseren såg det som hende, lova han Gud og sa: «Denne mannen var sanneleg rettferdig!»

48. Og alle som hadde samla seg for å sjå på, slo seg for bringa då dei såg det som hende, og gjekk derifrå.

49. Men alle venene og kjenningane hans stod langt borte og såg på. Mellom desse var òg dei kvinnene som hadde fylgt han frå Galilea.

50. Det var ein rådsherre som heitte Josef; han var ein god og rettvis mann

51. og hadde ikkje vore med på det dei andre hadde vedteke og sett i verk. Han var frå Arimatea, ein by i Judea, og var ein av dei som venta på at Guds rike skulle koma.

52. Han gjekk til Pilatus og bad om å få Jesu lekam.

53. Og han tok han ned, sveipte han i eit linklede og la han i ei grav som var hogd ut i bergveggen, og som det endå ikkje hadde lege nokon i.

54. Det var helgaftan, nett før sabbaten tok til.

55. Dei kvinnene som hadde vore med han frå Galilea, fylgde etter; dei såg grava og at lekamen hans vart lagd der.

56. Sidan gjekk dei heim og laga til angande olje og salve. På sabbaten heldt dei seg i ro, som lova kravde.