Markos 11 KKDEU

1. Yeruşalim'e yaklaştıklarında, Zeytinlik Dağı'nda Beytfaci ile Beytanya'ya ulaştılar. İsa iki öğrencisini görevlendirerek

2. “Karşınızdaki köye gidin” diye buyurdu, “Oraya varır varmaz bağlı duran bir sıpa göreceksiniz. Daha önce kimse ona binmemiştir. Onu çözüp getirin.

3. Eğer biri size, ‘Neden yapıyorsunuz bunu?’ diye sorarsa, ‘Bu Rab için gereklidir, hiç gecikmeden onu yine buraya gönderecek’ deyin.”

4. Öğrenciler gidip ön kapının açıldığı sokağın ağzında bağlı bir sıpa buldular. Onu çözerlerken,

5. orada duran bazı kişiler, “Sıpayı çözüp de ne yapacaksınız?” diye sordular.

6. Öğrenciler İsa'nın salık verdiği gibi adamları yanıtladılar. Adamlar onları bıraktı.

7. Sıpayı İsa'ya getirdiler. Hayvanın üstüne kendi giysilerini koydular. İsa bindi.

8. Birçok kişi giysilerini yolun üstüne serdi. Bazıları da tarlalardan kestikleri dalları yola dizdiler.

9. Önde yürüyenler de geriden gelenler de bağrışıyorlardı: “Hozana! Rab'bin adıyla gelene övgüler olsun!

10. Atamız Davut'un gelen hükümranlığı kutludur. En yücelerde hozana!”

11. İsa Yeruşalim'e girdi, tapınağa gitti. Her şeyi gözden geçirdi. Akşam vakti olduğundan, Onikiler'le birlikte Beytanya'ya gitti.

12. Ertesi gün, Beytanya'dan dönerlerken İsa acıktı.

13. Uzakta yaprak açmış bir incir ağacı gördü. Belki incir vardır diye ona yaklaştı. Ağaca vardığında, yapraklardan başka bir şey bulamadı. Çünkü incir mevsimi değildi.

14. Ağaca, “Bundan böyle, hiçbir zaman hiç kimse senden incir yiyemesin!” dedi. Öğrencileri bu sözü duydular.

15. Yeruşalim'e vardılar. İsa tapınağa girdi. Tapınakta alışverişle uğraşanları dışarı attı. Para bozanların masalarını, güvercin satıcılarının koltuklarını devirdi.

16. Hiç kimsenin tapınaktan bir şey geçirmesine izin vermedi.

17. Onlara öğreterek şöyle dedi: “Kutsal Kitap'ta yazılmamış mıdır? “ ‘Evime bütün ulusların dua evi denecektir. Ama siz onu haydut inine çevirdiniz.’ ”

18. Başkâhinlerle dinsel yorumcular bu sözleri duyunca, O'nu yok etmenin yollarını araştırmaya koyuldular. O'ndan korkuyorlardı. Çünkü tüm halk O'nun öğretişine şaşıyordu.

19. Akşam bastırınca kentten ayrıldılar.

20. Sabahleyin yoldan geçerken, incir ağacının kökten kuruduğunu gördüler.

21. Petrus olanları anımsayarak İsa'ya, “Bak Rabbi” dedi, “Lanetlediğin incir ağacı kurudu.”

22. İsa onları şöyle yanıtladı: “Tanrı'ya imanınız olsun.

23. Doğrusu size derim ki, her kim yüreğinde kuşkuya düşmeden söylediklerinin olacağına iman ederek şu dağa, ‘Yerinden kalk, denize atıl’ dese dileği yerine gelecektir.

24. Onun için size diyorum ki, dua ettiğiniz ve dilediğiniz her şeyi aldığınıza iman edin. Dileğiniz yerine gelecektir.

25. Duaya durduğunuzda, herhangi birine karşı bir şeyiniz varsa onu bağışlayın ki, göklerdeki Babanız da suçlarınızı sizlere bağışlasın.”

27. Yeniden Yeruşalim'e geldiler. İsa tapınakta dolaşırken başkâhinler, dinsel yorumcular ve ileri gelenler O'na yaklaştılar.

28. “Bu işleri hangi yetkiyle yapıyorsun?” diye sordular, “Bunları yapma yetkisini sana veren kim?”

29. İsa, “Ben size bir soru sorayım” dedi, “Eğer sorumu yanıtlarsanız, ben de size bu işleri hangi yetkiyle yaptığımı söyleyeceğim.

30. Yahya'nın vaftiz etme yetkisi nereden geldi? Tanrı'dan mı, yoksa insanlardan mı? Bana yanıt verin.”

31. Aralarında tartışmaya koyuldular: “Eğer ‘Tanrı'dandır’ diyecek olsak, O bize, ‘Öyleyse neden ona inanmadınız?’ diye soracak.

32. Yoksa, ‘İnsanlardandır’ mı desek?” Halktan korkuları vardı, çünkü herkes Yahya'yı peygamber sayıyordu.

33. İsa'yı yanıtlayarak, “Bilmiyoruz” dediler. İsa, “Öyleyse, ben de size bu işleri hangi yetkiyle yaptığımı söylemeyeceğim” dedi.