Markus’ evangelium 6 N78NN

1. Sidan gjekk han derifrå og kom til heimstaden sin, og læresveinane fylgde han.

2. Då sabbaten kom, tok han til å læra i synagoga. Alle som høyrde han, var fulle av undring og sa: «Kvar har han dette frå? Kva er det for ein visdom han har fått? Og slike mektige gjerningar som han gjer!

3. Er ikkje dette tømmermannen, son til Maria og bror til Jakob og Joses og Judas og Simon? Og bur ikkje systrene hans her hjå oss?» Og dei støytte seg på han.

4. Men Jesus sa til dei: «Ein profet vert ikkje vanvørd andre stader enn på heimstaden sin, hjå skyldfolket sitt og i heimen sin.»

5. Han kunne ikkje gjera noka mektig gjerning der; han berre la hendene på nokre få helselause og lækte dei.

6. Og han undra seg over at dei var så vantruande. Så drog han ikring til landsbyane og lærte folket.

7. Jesus kalla til seg dei tolv og sende dei ut, to og to, og gav dei makt over dei ureine åndene.

8. Han sa til dei at dei ikkje skulle ta anna med seg på vegen enn stav, ikkje brød, ikkje skreppe, ikkje pengar i beltet.

9. Dei kunne gå i sandalar, men ikkje ha på seg meir enn ein kjortel.

10. «Når de har teke inn i eit hus,» sa han, «så ver der til de fer bort frå den staden.

11. Og er det nokon stad dei ikkje tek imot dykk og ikkje vil høyra på dykk, skal de rista støvet av føtene og gå dykkar veg. Det skal vera eit vitnemål mot dei.»

12. Så gjekk dei ut og forkynte for folket at dei skulle venda om.

13. Dei dreiv ut mange vonde ånder og salva mange sjuke med olje og lækte dei.

14. Kong Herodes fekk òg høyra om Jesus, for no var namnet hans vide kjent. Somme sa: «Døyparen Johannes har stått opp frå dei døde; difor er desse kreftene verksame i han.»

15. Andre sa: «Det er Elia,» og endå andre: «Det er ein profet, som ein av dei gamle profetane.»

16. Men då Herodes høyrde det, sa han: «Johannes som eg lét halshogga, har stått opp att.»

17. For Herodes hadde sendt ut folk til å gripa Johannes og hadde kasta han i fengsel og bunde han. Dette var Herodias skuld i. Henne hadde Herodes gift seg med, endå ho var kona til Filip, bror hans.

18. Og Johannes hadde sagt til han: «Du har ikkje lov til å ha kona åt bror din.»

19. Difor hata Herodias han og ville få han drepen, men ho fekk det ikkje til.

20. For Herodes hadde age for Johannes; han visste at han var ein rettvis og heilag mann, og han heldt si hand over han. Når han høyrde Johannes, vart han uroleg og rådvill; likevel høyrde han gjerne på han.

21. Men så baud det seg eit høve: På årmålsdagen sin gjorde Herodes eit gjestebod for stormennene sine og for offiserane og dei fremste i Galilea.

22. Då kom dotter til Herodias inn og dansa. Herodes og gjestene tykte så vel om dette at kongen sa til jenta: «Bed meg om kva du vil, så skal eg gje deg det.»

23. Han svor på det og sa: «Kva du enn bed meg om, skal du få, om det så er halve riket mitt.»

24. Ho gjekk ut og spurde mor si: «Kva skal eg be om?» «Hovudet åt døyparen Johannes,» svara ho.

25. Då skunda ho seg straks inn til kongen og bar fram ynsket sitt: «Eg vil at du no med det same skal gje meg hovudet åt døyparen Johannes på eit fat.»

26. Kongen vart ille ved, men fordi han hadde svore, og det medan gjestene høyrde på, ville han ikkje seia nei til henne.

27. Han sende straks ein av livvakta i veg og bad han henta hovudet åt Johannes. Mannen gjekk av stad og halshogde Johannes i fengslet;

28. så kom han med hovudet på eit fat og lét jenta få det, og ho gav det til mor si.

29. Då læresveinane hans fekk høyra dette, kom dei og henta liket og la det i ei grav.

30. Apostlane samla seg atter hjå Jesus og fortalde han om alt dei hadde gjort og alt dei hadde lært folket.

31. Då sa han til dei: «Kom med meg til ein øydestad, der vi kan vera åleine, og kvil dykk litt!» For det var så mange som kom og gjekk, at dei fekk ikkje eingong matro.

32. Så drog dei ut med båten til ein øydestad, der dei kunne vera for seg sjølve.

33. Men mange såg at dei drog bort og kjende dei att, og frå alle byane kom folk springande og nådde fram før dei.

34. Då Jesus gjekk i land, fekk han sjå ei stor folkemengd. Han tykte hjarteleg synd i dei, for dei var som sauer utan hyrding. Og han gav seg til å læra dei lenge og grundig.

35. Men då det leid langt på dag, kom læresveinane til han og sa: «Det er audt her, og dagen lid.

36. Send folket frå deg, så dei kan gå bort i gardane og landsbyane her ikring og kjøpa seg mat!»

37. «Gjev de dei mat!» svara Jesus. Dei sa: «Skal vi kanskje gå og kjøpa brød for to hundre denarar, så dei kan få seg mat?»

38. «Kor mange brød har de?» spurde han. «Gå og sjå etter!» Då dei hadde gjort det, sa dei: «Fem brød og to fiskar.»

39. Då sa han at dei skulle la alle setja seg ned i flokkar i det grøne graset.

40. Og dei slo seg ned i flokkar, somme på hundre og somme på femti.

41. Så tok Jesus dei fem brøda og dei to fiskane, såg opp mot himmelen og bad takkebøna. Og han braut brødet og gav det til læresveinane; dei skulle dela det ut til folket. Dei to fiskane delte han òg ut, så alle fekk.

42. Og alle åt og vart mette.

43. Etterpå samla dei opp det som var att av brøda og fiskane, og det vart tolv fulle korger.

44. Det var fem tusen mann som hadde ete.

45. Straks etter fekk Jesus læresveinane til å gå i båten og fara føre over til hi sida, til Betsaida, medan han bad farvel med folket.

46. Då han hadde gjort det, gjekk han opp i fjellet og ville be.

47. Då kvelden kom, var båten midt ute på sjøen, og Jesus var åleine på land.

48. Han såg at dei sleit og rodde tungt, for dei hadde vinden imot seg. Og i den fjerde nattevakta kom han gåande mot dei på sjøen. Han ville gå framom,

49. men då dei såg han gå på vatnet, trudde dei at det var eit skrømt, og skreik høgt,

50. for dei såg han alle, og dei vart redde. Men i det same tala Jesus til dei: «Ver frimodige, det er eg. Ver ikkje redde!»

51. Så steig han opp i båten til dei, og vinden stilna. Men dei var reint ifrå seg av undring.

52. For dei hadde ikkje teke lærdom av det som hadde hendt med brødet, så harde var dei.

53. Då dei hadde fare over sjøen, kom dei til Gennesaret og la til lands der.

54. Med det same dei steig ut or båten, kjende folk han att;

55. og dei sprang rundt i heile grannelaget og tok til å bera dei sjuke på bårer dit dei høyrde at han var.

56. Og kvar han kom, til landsbyar, byar eller grender, sette folk dei sjuke ut på torget. Og dei bad om at dei måtte få ta om så berre i kanten på kappa hans. Og alle som tok i han, vart friske.