Matteus’ evangelium 14 N78NN

1. På den tid fekk fylkeskongen Herodes høyra gjetordet om Jesus.

2. Då sa han til mennene sine: «Det er døyparen Johannes. Han har stått opp frå dei døde; difor er desse kreftene verksame i han.»

3. Herodes hadde teke Johannes og bunde han og kasta han i fengsel. Dette var Herodias skuld i; ho var kona til Filip, bror hans.

4. For Johannes hadde sagt til Herodes: «Du har ikkje lov å ha henne til kone.»

5. Herodes ville helst ha drepe han, men han var redd folket; for dei meinte at Johannes var ein profet.

6. Men då Herodes høgtida årmålsdagen sin, dansa dotter til Herodias for gjestene. Herodes tykte så vel om dette

7. at han med eid lova å gje henne kva ho så bad om.

8. Då fekk mora henne til å seia: «Gjev meg hovudet åt døyparen Johannes på eit fat.»

9. Kongen vart ille ved; men fordi han hadde svore, og det medan gjestene høyrde på, baud han at ho skulle få det,

10. og han sende folk som skulle halshogga Johannes i fengslet.

11. Så kom dei med hovudet hans på eit fat og gav det til jenta, og ho gjekk til mor si med det.

12. Men læresveinane hans kom og henta liket og gravla det; sidan gjekk dei til Jesus og fortalde det som hadde hendt.

13. Då Jesus fekk høyra det, gjekk han ut i ein båt og drog derifrå til ein øydestad, så han kunne vera åleine. Men folk fekk spurt det, og dei kom etter han til fots frå byane.

14. Som han steig i land, fekk han sjå ein stor folkehop. Han tykte hjarteleg synd i dei og lækte dei som var sjuke.

15. Då det leid til kvelds, kom læresveinane til han og sa: «Det er audt her, og dagen lid. Send folket frå deg, så dei kan gå bort i landsbyane og kjøpa seg mat.»

16. «Dei treng ikkje gå herifrå,» sa Jesus, «gjev de dei mat!»

17. «Vi har ikkje meir enn fem brød og to fiskar,» svara dei.

18. Då sa Jesus: «Kom hit til meg med det!»

19. Så baud han folket setja seg i graset. Og han tok dei fem brøda og dei to fiskane, såg opp mot himmelen og bad takkebøna. Så braut han brødet og gav det til læresveinane, og læresveinane gav det til folket.

20. Og alle åt og vart mette. Etterpå samla dei opp dei stykka som var att, og det vart tolv fulle korger.

21. Dei som hadde ete, var ikring fem tusen menn forutan kvinner og born.

22. Straks etter fekk Jesus læresveinane til å gå i båten og fara føre over til hi sida, medan han bad farvel med folket.

23. Då han hadde gjort det, gjekk han opp i fjellet så han kunne vera for seg sjølv og be. Då kvelden kom, var han der åleine.

24. Båten var alt langt frå land og stridde hardt i bylgjene, for vinden var imot.

25. Men i den fjerde nattevakta kom han gåande mot dei på sjøen.

26. Og då læresveinane såg han gå på vatnet, vart dei forfærde. «Det er eit skrømt!» sa dei, og var så redde at dei skreik.

27. Men i det same tala Jesus til dei: «Ver frimodige, det er eg. Ver ikkje redde!»

28. Då sa Peter til han: «Herre, er det du, så sei at eg skal koma til deg på vatnet.»

29. «Kom!» sa Jesus. Peter steig ut or båten og gjekk på vatnet, bort til Jesus.

30. Men då han såg kor hardt det bles, vart han redd og tok til å søkka. «Herre, frels meg!» ropa han.

31. Med det same rette Jesus ut handa og greip han og sa: «Kor lite tru du har! Kvifor tvila du?»

32. Så steig dei opp i båten, og vinden la seg.

33. Men dei som var i båten, fall på kne for han og sa: «Du er sanneleg Guds Son!»

34. Då dei kom over, la dei til lands i Gennesaret.

35. Folket der på staden kjende han att og sende bod kringom i heile grannelaget, og dei kom til han med alle som var sjuke.

36. Dei bad om at dei berre måtte få ta i kanten på kappa hans, og alle som gjorde det, vart friske.