Mateusza 15 SNP

1. W tym czasie przybyli do Jezusa faryzeusze oraz znawcy Prawa z Jerozolimy. Sprowadziło ich takie pytanie:

2. Dlaczego Twoi uczniowie łamią tradycję starszych, nie myjąc rąk przed jedzeniem?

3. On zaś odpowiedział: A dlaczego wy, z powodu swojej tradycji, łamiecie przykazanie Boga?

4. Bóg bowiem powiedział: Szanuj ojca i matkę, oraz: Kto znieważa ojca lub matkę, niech poniesie śmierć.

5. A wy mówicie: Kto powiedziałby ojcu lub matce: To, co z mojej strony mogłoby być dla was wsparciem, złożyłem już jako dar na ofiarę,

6. ten wolny jest od troski o rodziców. W ten sposób unieważniliście Słowo Boga na korzyść waszej tradycji.

7. Obłudnicy! Słusznie prorokował o was Izajasz:

8. Lud ten czci Mnie wargami, lecz sercem jest ode Mnie daleko.

9. Czczą Mnie jednak daremnie, ucząc zasad, które są nakazami ludzkimi.

10. Następnie przywołał tłum i powiedział: Słuchajcie i zrozumcie.

11. Człowieka czyni nieczystym nie to, co wchodzi do ust, lecz to, co z nich wychodzi.

12. Wtedy podeszli uczniowie i zapytali Go: Czy wiesz, że te słowa zraziły do Ciebie faryzeuszów?

13. A On odpowiedział: Każda roślina, której nie zasadził mój Ojciec w niebie, zostanie wyrwana z korzeniami.

14. Zostawcie ich! To ślepi przewodnicy ślepych. Jeśli ślepy prowadzi ślepego, obaj skończą w rowie.

15. Wówczas odezwał się Piotr: Wyjaśnij nam tę przypowieść.

16. Jezus na to: To i wy wciąż jesteście tak niepojętni?

17. Czy nie rozumiecie, że wszystko, co wchodzi do ust, trafia do żołądka, a potem jest wydalane?

18. Lecz to, co wychodzi z ust, pochodzi z serca — i to czyni człowieka nieczystym.

19. Bo z serca pochodzą złe zamiary, morderstwa, cudzołóstwo, rozwiązłe czyny, kradzieże, fałszerstwa, obelżywe słowa

20. i to czyni człowieka nieczystym. Jedzenie nie umytymi rękoma nie czyni człowieka nieczystym.

21. Jezus wyszedł stamtąd i udał się w strony Tyru i Sydonu.

22. Wówczas pewna Kananejka przyszła z tamtych okolic i zaczęła Go głośno prosić: Panie, Synu Dawida, zmiłuj się nade mną! Mam córkę. Demon straszliwie ją dręczy.

23. Lecz Jezus nie odpowiedział jej ani słowem. Wtedy podeszli Jego uczniowie. Odeślij ją — przekonywali — bo wciąż woła za nami.

24. A On odpowiedział: Jestem posłany tylko do owiec, które zaginęły z domu Izraela.

25. Lecz kobieta podeszła, pokłoniła Mu się i poprosiła: Panie, pomóż mi!

26. Niedobrze jest zabierać chleb dzieciom — odpowiedział — i rzucać szczeniętom.

27. Tak, Panie — odparła kobieta — ale i szczenięta jadają okruchy, które spadają ze stołu ich panów.

28. Wtedy Jezus zwrócił się do niej: O, kobieto, wielka jest twoja wiara! Niech ci się stanie, jak chcesz. I od tej chwili jej córka była już zdrowa.

29. Po opuszczeniu tamtych stron Jezus przybył nad Jezioro Galilejskie. Tam zatrzymał się na górze.

30. Zgromadziły się przy Nim rzesze ludzi. Wśród nich byli kulejący, niewidomi, niesprawni, głuchoniemi i inni cierpiący. Ci, którzy z nimi przyszli, kładli ich u Jego stóp, a On ich uzdrawiał.

31. Tłum był zdumiony widząc, że głuchoniemi mówią, niesprawni odzyskują zdrowie, kulejący chodzą, a niewidomi widzą. Oddawano za to chwałę Bogu Izraela.

32. A Jezus przywołał swoich uczniów i powiedział: Bardzo mi żal tych ludzi. Są ze Mną już trzy dni. Nie mają co jeść, a Ja nie chcę odsyłać ich głodnych, bo mogliby zasłabnąć w drodze.

33. Wówczas uczniowie zapytali: Skąd tu na odludziu wziąć tyle chleba, żeby nakarmić tak wielki tłum?

34. Ile macie chlebów? — zapytał ich Jezus. Siedem, i kilka rybek — odpowiedzieli.

35. Wówczas polecił ludziom rozsiąść się na ziemi,

36. wziął te siedem chlebów oraz ryby, podziękował Bogu, łamał i podawał uczniom, a uczniowie — tłumom.

37. Wszyscy więc spożyli posiłek i nasycili się, a pozostałymi kawałkami napełnili siedem koszy.

38. Tych zaś, którzy jedli, było cztery tysiące mężczyzn, nie licząc kobiet i dzieci.

39. Następnie, po odprawieniu tłumów, Jezus wsiadł do łodzi i udał się w granice Magadanu.