Numeri 13 NLD1939

1. Daar sprak Jahweh tot Moses:

2. Zend mannen uit, om het land Kanaän te verkennen, dat Ik aan Israëls kinderen zal geven; uit iedere vaderstam moet ge één man zenden en allen moeten het aanvoerders zijn.

3. Moses zond hen dus op Jahweh’s bevel uit de woestijn Paran op weg. Al die mannen waren hoofden van de Israëlieten,

4. en dit zijn hun namen: Uit de stam Ruben Sjammóea, de zoon van Zakkoer;

5. uit de stam Simeon Sjafat, de zoon van Chori;

6. uit de stam Juda Kaleb, de zoon van Jefoenne;

7. uit de stam Issakar Jigal, de zoon van Josef;

8. uit de stam Efraïm Hosjéa, de zoon van Noen;

9. uit de stam Benjamin Palti, de zoon van Rafoe;

10. uit de stam Zabulon Gaddiël, de zoon van Sodi;

11. uit de stam Josef en wel uit de stam Manasse Gaddi, de zoon van Soesi;

12. uit de stam Dan Ammiël, de zoon van Gemalli;

13. uit de stam Aser Setoer, de zoon van Mikaël;

14. uit de stam Neftali Nachbi, de zoon van Wofsi;

15. uit de stam Gad Geoeël, de zoon van Maki.

16. Dit waren de namen der mannen, die Moses uitzond, om het land te verkennen; maar Moses noemde Hosjéa, den zoon van Noen, Josuë.

17. Moses zond ze dus uit, om het land Kanaän te verkennen, en zei hun: Trekt hier de Négeb in, en bestijgt het bergland.

18. Ziet, hoe het met het land is gesteld; of het volk, dat er woont, sterk is of zwak, gering of talrijk;

19. of het land, waarin het woont, vruchtbaar of dor is: of de steden, die het bewoont, open zijn of versterkt;

20. of de bodem vet is of schraal; of er bomen zijn of niet; toont, dat ge moed hebt. Brengt ook wat vruchten van het land mee; het was toen juist de tijd der eerste druiven.

21. Zij trokken dan uit, om het land te verkennen van de woestijn Sin tot aan Rechob bij Chamat.

22. Zij trokken de Négeb in, en bereikten Hebron, waar de Anakskinderen Achiman, Sjesjai en Talmai woonden; Hebron was zeven jaar eerder gebouwd dan het egyptische Sóan.

23. Zij drongen tot aan de vallei Esjkol door, waar zij een wijnrank met een druiventros afsneden, die zij met hun tweeën aan een stok moesten dragen; bovendien nog wat granaatappels en vijgen.

24. Men noemt die plaats Esjkol-vallei om de druiventros, die de Israëlieten daar hadden afgesneden.

25. Na het land te hebben verkend, keerden zij veertig dagen later terug,

26. en gingen naar Moses en Aäron en heel de gemeenschap der Israëlieten in de woestijn Paran te Kadesj, waar zij hun en heel de gemeenschap verslag uitbrachten, en hun de vruchten van het land lieten zien.

27. Zij vertelden hem: Wij zijn dan in het land geweest, waar gij ons hebt heengezonden, en het druipt werkelijk van melk en honing; hier hebt ge zijn vruchten.

28. Maar het volk, dat het land bewoont, is sterk en de steden zijn ontoegankelijk en zeer groot; bovendien hebben wij daar de Anakskinderen gezien.

29. De Amalekieten wonen in de Négeb; de Chittieten, Jeboesieten en Amorieten in de bergen: en de Kanaänieten langs de zee en langs de oever van de Jordaan.

30. Kaleb trachtte nog het volk, dat om Moses stond, gerust te stellen, en sprak: Laat ons zo gauw mogelijk optrekken, en het veroveren; want we kunnen het gemakkelijk aan!

31. Maar de mannen, die met hem waren opgetrokken, beweerden: We kunnen niet oprukken tegen dat volk; want het is sterker dan wij.

32. En nu begonnen ze onder de Israëlieten allerlei praatjes te vertellen over het land, dat zij hadden verkend, en zeiden: Het land, dat we hebben doorkruist, om het te verkennen, verslindt zijn bewoners, en al het volk, dat we daar hebben gezien, is vreselijk groot.

33. We hebben daar zelfs reuzen gezien, bij wie wij wel sprinkhanen leken, zowel in onze eigen ogen als in die van hen.