Fjerde Mosebok 15 N78NN

1. Herren sa til Moses:

2. Tal til israelittane og sei til dei: Når de kjem inn i det landet som eg vil gje dykk, og som de skal bu i,

3. då kan det henda at de vil bera fram eit eldoffer for Herren – brennoffer eller slaktoffer av storfe eller småfe til godange for Herren – anten det er ein lovnad de vil oppfylla, eller det er eit friviljug offer eller eit høgtidsoffer.

4. Då skal den som ber offergåva si fram for Herren, koma med eit grødeoffer: ein tiandedels efa kveitemjøl, blanda med ein fjerdedels hin olje.

5. Saman med brennofferet eller slaktofferet skal du òg gje som drikkoffer ein fjerdedels hin vin for kvart lam.

6. Men er det ein ver du ofrar, skal grødeofferet vera to tiandedels efa kveitemjøl, blanda med ein tredjedels hin olje,

7. og drikkofferet ein tredjedels hin vin. Då er det eit offer som angar godt for Herren.

8. Ofrar du ein ung okse som brennoffer eller slaktoffer, anten det er ein lovnad du vil oppfylla, eller det er eit måltidsoffer du vil gje Herren,

9. då skal du attåt oksen bera fram som grødeoffer tre tiandedels efa kveitemjøl, blanda med ein halv hin olje.

10. Som drikkoffer skal du bera fram ein halv hin vin. Då er det eit eldoffer som angar godt for Herren.

11. Såleis skal de gjera med kvar okse og ver, kvart lam og kje.

12. Anten de ofrar mange eller få, skal de gjera så med kvart einaste dyr.

13. Alle som er fødde og fostra i landet, skal gjera det så når dei ber fram eldoffer til godange for Herren.

14. Og når ein innflyttar som har slege seg ned hjå dykk, eller ein gong i framtida kjem til å bu mellom dykk, vil bera fram eit eldoffer til godange for Herren, så skal han gjera det på same måten som de.

15. Ei og same lov skal gjelda for alle, både for dykk og for innflyttarane som held til hjå dykk, ei evig lov frå ætt til ætt. De og innflyttarane skal stå likt for Herren.

16. Same lov og same rett skal gjelda for dykk og for innflyttarane som held til hjå dykk.

17. Herren sa til Moses:

18. Tal til israelittane og sei til dei: Når de kjem inn i det landet som eg vil føra dykk til,

19. og et av det brødet som landet gjev, då skal de koma med ei offergåve til Herren.

20. Av den fyrste deigen de lagar, skal de gje ein brødleiv i offergåve. De skal gjera det på same måten som når de ber fram gåva frå treskjevollen.

21. Frå ætt til ætt skal de gje Herren ei offergåve av den fyrste deigen de lagar.

22. No kan det henda at de syndar av vanvare og bryt eit eller anna av alle dei bod som Herren har gjeve Moses,

23. alt det Herren har sagt dykk gjennom Moses, frå den dagen han gav boda sine, og seinare fram gjennom ættene.

24. Då skal heile Israels-lyden, så sant dei har synda utan vitende og vilje, bera fram ein ung okse som brennoffer til godange for Herren, med det grødeoffer og drikkoffer som til høyrer, og ein bukk som syndoffer.

25. Presten skal gjera soning for heile Israels-lyden, så dei får tilgjeving. For synda var gjord av vanvare, og til soning har dei bore fram offergåva si, eit eldoffer for Herren, og syndofferet sitt for Herren.

26. Så skal heile Israels-lyden og innflyttarane som held til hjå dykk, få tilgjeving; for heile folket hadde synda av vanvare.

27. Når ein einskildmann syndar av vanvare, skal han bera fram ei årsgamal geit som syndoffer.

28. Presten skal gjera soning for Herrens åsyn for den som har synda, fordi han gjorde det av vanvare. Og når det er gjort soning for han, skal han få tilgjeving.

29. Anten det er ein innfødd israelitt eller ein innflyttar som held til hjå dykk, skal ei og same lov gjelda for den som syndar av vanvare.

30. Men den som syndar med vitende og vilje, spottar Herren, anten det er ein innfødd israelitt eller ein innflyttar, og han skal rydjast ut or folket sitt.

31. For han har vanvørdt Herrens ord og brote hans bod. Det mennesket skal rydjast ut; det skal lida for brotet sitt.

32. Medan israelittane var i øydemarka, kom dei over ein mann som sanka ved på ein sabbatsdag.

33. Dei som råka han medan han heldt på med det, førte han fram for Moses og Aron og heile Israels-lyden.

34. Og dei sette han fast, for det fanst inga klår føresegn om kva som skulle gjerast med han.

35. Då sa Herren til Moses: «Mannen må døy. Heile Israels-lyden skal steina han utanfor leiren.»

36. Så førte heile lyden han til ein stad utanfor leiren og steina han, som Herren hadde sagt Moses føre.

37. Herren sa til Moses:

38. Tal til israelittane og sei til dei at dei skal laga seg duskar på kappesnippane sine, i ætt etter ætt; og i kvar dusk skal dei setja ei snor av fiolett purpur.

39. Såvorne duskar skal de ha; og kvar gong de ser på dei, skal de koma Herrens bod i hug, så de lever etter dei. De må ikkje fylgja dykkar eigne hjarto og augo, som lokkar dykk til utruskap.

40. Såleis skal de minnast alle boda mine og leva etter dei. De skal vera heilage for dykkar Gud.

41. Eg er Herren dykkar Gud, som førte dykk ut or Egypt fordi eg ville vera dykkar Gud. Eg er Herren dykkar Gud.