Liczb 15 SNP

1. Potem PAN przemówił do Mojżesza tymi słowy:

2. Przekaż synom Izraela: Gdy wejdziecie do ziemi waszych siedzib, którą Ja wam daję,

3. a będziecie składali PANU wdzięczny dar, ofiarę całopalną lub ofiarę rzeźną, chcąc złożyć szczególny ślub lub dobrowolny dar, albo jeśli zechcecie to uczynić w czasie świąt, chcąc ofiarować PANU przyjemną woń, z bydła lub z owiec,

4. to niech składający PANU taką ofiarę złoży przy niej, jako ofiarę z pokarmów, jedną dziesiątą efy najlepszej pszennej mąki, rozczynionej jedną czwartą hinu oliwy,

5. oraz wino na ofiarę z płynów w ilości jednej czwartej hinu. Tak postąpisz przy ofierze całopalnej lub ofierze rzeźnej, na każdego baranka,

6. albo — przy baranie — złożysz na ofiarę z pokarmów dwie dziesiąte efy najlepszej pszennej mąki, rozczynionej jedną trzecią hinu oliwy,

7. oraz wino na ofiarę z płynów w ilości jednej trzeciej hinu. Złożysz to jako woń miłą PANU.

8. A jeśli w ofierze całopalnej lub w ofierze rzeźnej, jako szczególny ślub lub jako ofiarę pokoju, będziesz składał PANU młodego cielca,

9. to przy młodym cielcu złożysz na ofiarę z pokarmów trzy dziesiąte efy najlepszej pszennej mąki, rozczynionej połową hinu oliwy,

10. oraz wino na ofiarę z płynów w ilości połowy hinu — będzie to wdzięczny dar, woń miła PANU.

11. Tak należy postąpić przy każdym cielcu, przy każdym baranie lub przy każdym jagnięciu z baranków lub kóz.

12. Jaka będzie liczba ofiarowanych zwierząt, taka będzie ofiara na każde z nich.

13. Tak postąpi w tej sprawie każdy tubylec, gdy zechce złożyć wdzięczny dar, woń miłą PANU.

14. A jeśli zamieszka z wami cudzoziemiec albo będzie to ktoś, kto mieszka wśród was od pokoleń, i będzie chciał złożyć wdzięczny dar, woń miłą PANU, to uczyni to tak, jak wy czynicie.

15. Jednakowa ustawa obowiązywać będzie całą wspólnotę, was i cudzoziemca, względem PANA. Będzie to ustawa wieczysta dla waszych przyszłych pokoleń, taka sama dla was, jak i dla cudzoziemca.

16. Jednakowe prawo i jednakowy przepis dotyczyć będzie was i cudzoziemców przebywających wśród was.

17. Następnie PAN przemówił do Mojżesza tymi słowy:

18. Przekaż synom Izraela: Gdy wejdziecie do ziemi, do której was prowadzę,

19. i będziecie spożywać chleb z plonów tej ziemi, to złożycie PANU szczególny dar.

20. Tym szczególnym darem będzie bułka z pierwocin zmielonego jęczmienia; złożycie ją podobnie jak szczególny dar z klepiska.

21. Szczególny dar z pierwocin zmielonego jęczmienia składać będziecie PANU po wszystkie pokolenia.

22. Jeśli nieumyślnie uchybicie i nie dopełnicie tych wszystkich przykazań, które PAN przekazał Mojżeszowi,

23. czegokolwiek, co PAN przykazał wam za pośrednictwem Mojżesza, od dnia, w którym PAN to przykazał, i później, po wszystkie pokolenia,

24. to jeśli stało się to przez przeoczenie wspólnoty, przez pomyłkę, to całe zgromadzenie przygotuje jednego młodego cielca na ofiarę całopalną, woń miłą PANU, wraz z przynależną mu ofiarą z pokarmów i ofiarą z płynów, według przepisu, oraz jednego kozła na ofiarę za grzech.

25. Kapłan przebłaga za całe zgromadzenie synów Izraela i będzie im przebaczone, gdyż było to przeoczenie i oni złożyli swoją ofiarę, wdzięczny dar dla PANA, oraz swoją ofiarę za grzech przed PANEM za swoje przeoczenie.

26. I będzie przebaczone całemu zgromadzeniu synów Izraela oraz cudzoziemcowi przebywającemu wśród nich, ponieważ cały lud popełnił to przez przeoczenie.

27. Jeśli ktoś sam zgrzeszy przez przeoczenie, to w ofierze za grzech złoży jednoroczną kozę.

28. Kapłan przebłaga za tę nieuważną osobę, która dopuściła się grzechu wobec PANA — i będzie jej przebaczone.

29. Zarówno tubylca z synów Izraela, jak i cudzoziemca, przebywającego wśród was, obowiązywać będzie jedno prawo przy popełnieniu przeoczenia.

30. Natomiast ten, kto lekceważy PANA w sposób świadomy i hardy — czy to tubylec, czy cudzoziemiec — znieważa Go i taki człowiek zostanie usunięty spośród swojego ludu.

31. Wzgardził on Słowem PANA i złamał Jego przykazanie — taki człowiek zostanie całkowicie usunięty, a jego wina pozostanie na nim.

32. Gdy Izraelici przebywali na pustyni, spotkali pewnego człowieka, który w dniu szabatu zbierał drewno.

33. Ci więc, którzy go na tej czynności zastali, przyprowadzili go do Mojżesza i Aarona oraz do całego zgromadzenia.

34. Do czasu rozstrzygnięcia, jak należy z nim postąpić, osadzili go pod strażą.

35. Wówczas PAN powiedział do Mojżesza: Człowiek ten będzie musiał umrzeć. Niech całe zgromadzenie ukamienuje go na zewnątrz obozu.

36. Wyprowadzili go zatem, całe zgromadzenie, poza obóz, tam go ukamienowali i umarł. Stało się tak, jak PAN przykazał Mojżeszowi.

37. PAN powiedział też do Mojżesza:

38. Przemów do synów Izraela i powiedz im, by po wszystkie pokolenia robili sobie frędzle na skrajach swoich szat, a na skrajnym frędzlu umieścili splot z fioletu.

39. Będziecie więc nosili frędzle. Gdy na nie spojrzycie, to przypomnicie sobie wszystkie przykazania PANA. Będziecie ich przestrzegali. Nie będziecie podążać za własnymi upodobaniami ani za tym, ku czemu pożądliwie spoglądają wasze oczy, bo postępując w ten sposób, moglibyście dopuścić się cudzołóstwa.

40. Przeciwnie, pamiętajcie i wypełniajcie wszystkie moje przykazania, bądźcie święci dla waszego Boga.

41. Ja, PAN, jestem waszym Bogiem, który was wyprowadził z ziemi egipskiej, aby być dla was Bogiem — Ja, PAN, jestem waszym Bogiem.