Liczb 9 SNP

1. W drugim roku od wyjścia z Egiptu, w pierwszym miesiącu, PAN przemówił do Mojżesza, na pustyni Synaj, tymi słowy:

2. Niech synowie Izraela obchodzą Paschę w oznaczonym dla niej czasie.

3. Niech ją obchodzą w oznaczonym dla niej czasie, to jest w czternastym dniu tego miesiąca, pod wieczór. Niech ją obchodzą zgodnie ze wszystkimi dotyczącymi jej ustaleniami i postanowieniami.

4. Mojżesz przekazał więc Izraelitom, że mają obchodzić Paschę,

5. a oni uczynili to w pierwszym miesiącu, w czternastym dniu tego miesiąca, pod wieczór, na pustyni Synaj. Izraelici postąpili tak, jak PAN polecił Mojżeszowi.

6. Byli jednak tacy, którzy w tym akurat czasie stali się nieczyści z powodu kontaktu ze zmarłym i nie mogli w tym dniu obchodzić Paschy. Przybyli oni tego dnia do Mojżesza i do Aarona.

7. Dotknęliśmy zmarłego — wyjaśnili — i staliśmy się nieczyści. Dlaczego jednak mielibyśmy zostać odsunięci i pozbawieni możliwości złożenia ofiary PANU w oznaczonym czasie, podobnie jak pozostali?

8. Poczekajcie — odpowiedział Mojżesz. — Posłucham, co w tej sprawie poleci wam PAN.

9. PAN zaś przemówił do Mojżesza tymi słowy:

10. Przekaż synom Izraela: Każdy, kto wśród was lub waszych przyszłych pokoleń będzie nieczysty z powodu kontaktu ze zmarłym lub będzie akurat w dalekiej podróży, wciąż może obchodzić Paschę dla PANA.

11. Będzie ją jednak obchodził w drugim miesiącu, w czternastym dniu, pod wieczór. Będzie ją spożywał z przaśnikami i gorzkimi ziołami.

12. Nic z niej nie pozostawi do rana i nie złamie jej kości — obchodzić ją będzie zgodnie ze wszystkimi ustaleniami dotyczącymi Paschy.

13. Ten natomiast, który jest czysty i nie odbywa podróży, a mimo to zaniecha obchodzenia Paschy, zostanie usunięty ze swojego ludu. Ponieważ człowiek ten nie złożył PANU ofiary w oznaczonym czasie, poniesie karę za swój grzech.

14. A jeśli zamieszka u was cudzoziemiec i będzie chciał obchodzić Paschę na cześć PANA, to niech ją obchodzi zgodnie ze wszystkimi dotyczącymi jej ustaleniami i postanowieniami. Wszystkich was, zarówno cudzoziemców, jak i rdzennych mieszkańców tego kraju dotyczyć będzie w tej sprawie jedna ustawa.

15. Tego dnia, w którym ustawiono przybytek, czyli namiot Świadectwa, został on przykryty przez obłok. Wieczorem obłok ten przybierał wygląd ognia i jaśniał aż do rana.

16. Tak było stale. Za dnia przybytek był okryty przez obłok, a w nocy jaśniało nad nim coś, co przypominało ogień.

17. Ilekroć ten obłok unosił się znad namiotu, Izraelici wyruszali w drogę, tam zaś, gdzie obłok osiadał, Izraelici stawali obozem.

18. Wyruszali oni zatem na polecenie PANA i na polecenie PANA stawali obozem. I nie zwijali obozu przez cały czas, dopóki obłok pozostawał nad przybytkiem.

19. I nawet gdy obłok pozostawał nad przybytkiem przez dłuższy czas, Izraelici przestrzegali porządku ustalonego przez PANA i nie wyruszali.

20. Bywało, że obłok pozostawał nad przybytkiem kilka dni — wtedy zgodnie z poleceniem PANA stali obozem i zgodnie z poleceniem PANA wyruszali.

21. Bywało też, że obłok pozostawał nad przybytkiem tylko od wieczora do rana. Gdy rano podnosił się, wtedy wyruszali. Podobnie było, gdy obłok podnosił się po dniu i po nocy.

22. Zdarzało się także, że obłok pozostawał nad przybytkiem dwa dni albo miesiąc, albo przez dłuższy czas. W takich przypadkach Izraelici również stali obozem i wyruszali dopiero, gdy obłok się unosił.

23. Stali zatem obozem na polecenie PANA i wyruszali w drogę na polecenie PANA. Przestrzegali porządku ustalonego przez PANA i trzymali się Jego poleceń przekazywanych im przez Mojżesza.