Przypowieści Salomona 21 NBG
1. Serce króla jest w ręku WIEKUISTEGO, tak jak potoki wody; kieruje nim, dokądkolwiek Mu się podoba.
2. Człowiek uważa za prostą każdą swoją drogę, ale to WIEKUISTY jest tym, który waży serca.
3. Milsze jest dla WIEKUISTEGO pełnienie sprawiedliwości i słuszności – niż rzeźne ofiary.
4. Wyniosłość oczu i nadętość serca – ta rola niegodziwych sama już jest winą.
5. Zamysły skrzętnego prowadzą do dostatku; a każdy, kto się gorączkuje, dochodzi tylko do nędzy.
6. Skarby zdobyte kłamliwym językiem są jak ulotne tchnienie tych, co szukają śmierci.
7. Łupiestwo niegodziwych pociągnie ich za sobą; bo wzbraniają się pełnić słuszność.
8. Kręta jest droga wyrodnego człowieka; a czystego – prawą jest jego działalność.
9. Lepiej mieszkać na okapie dachu, niż we wspólnym domu ze swarliwą kobietą.
10. Dusza niegodziwca łaknie złego; nie znajdzie u niego zmiłowania nawet własny towarzysz.
11. Gdy nakłada się karę na szydercę – kiep nabiera rozumu; a gdy się naucza mądrego nabywa on doświadczenia.
12. Sprawiedliwy zastanawia się nad domem niegodziwego, kiedy On wtrąci niegodziwych w niedolę.
13. Kto zatyka swe ucho na wołanie biednego – ten sam będzie wołał i nie znajdzie posłuchu.
14. Skryty dar uśmierza gniew, a datek w zanadrzu silną zapalczywość.
15. Dla sprawiedliwego radością jest spełnić sprawiedliwość; lecz zgrozą dla złoczyńców.
16. Człowiek, który zbacza z drogi rozsądku, niedługo spocznie w zgromadzeniu cieni.
17. Kto lubuje się w rozkoszach – wpada w niedostatek; nie wzbogaci się ten, co miłuje wino oraz olejki.
18. Okupem za sprawiedliwego będzie niegodziwy, a za prawych – oszust.
19. Lepiej zamieszkać w pustej ziemi, niż z kobietą swarliwą i złośliwą.
20. W siedzibie mędrca jest drogocenny skarb i oliwa, a głupi człowiek go marnuje.
21. Kto podąża za sprawiedliwością i miłosierdziem – znajduje życie, sprawiedliwość i cześć.
22. Mędrzec nachodzi miasto mocarzy oraz burzy warownię, na której polegało.
23. Kto strzeże ust oraz swojego języka – ochrania od utrapień swoje życie.
24. Butny i zuchwały, zwany szydercą, działa w szale pychy.
25. Pożądliwość próżniaka go zabija, bo jego ręce wzdragają się, by pracować,
26. a nieustannie pała on pożądliwością; zaś sprawiedliwy użycza i nie szczędzi.
27. Ofiara niegodziwego jest ohydą, zwłaszcza gdy ją składa za sprośny czyn.
28. Kłamliwy świadek zginie; kto jednak świadczy, co słyszał – będzie statecznie mówił.
29. Niegodziwy człowiek czyni zuchwałym swe oblicze, zaś prawy prostuje swoje postępowanie.
30. Nie ma mądrości, rozumu, ani rady wobec WIEKUISTEGO.
31. Rumak został przygotowany na dzień boju, ale zwycięstwo przychodzi od WIEKUISTEGO.