Przypowieści Salomona 31 BW1975
1. Słowa Lemuela, króla Massy, których go uczyła jego matka.
2. Cóż mam powiedzieć, mój pierworodny Lemuelu, i co, synu mojego łona, synu moich ślubów?
3. Nie oddawaj kobietom swojej siły, nie chodź drogami, na których gubią się królowie.
4. Królom, o Lemuelu, królom nie wypada pić wina albo książętom pragnąć mocnego napoju,
5. Aby przy piciu nie zapomnieli ustaw i nie naginali prawa wszystkich ubogich.
6. Dajcie mocny napój ginącemu i wino strapionym na duchu!
7. Niech piją i zapomną o nędzy i nie pomną już swojego trudu.
8. Otwórz swoje usta w obronie niemego i w sprawie wszystkich opuszczonych!
Pochwała dzielnej kobiety9. Otwórz swoje usta, sądź sprawiedliwie, ubogim i biednym wymierzaj sprawiedliwość!
10. Dzielna kobieta — trudno o taką — jej wartość przewyższa perły,
11. Serce małżonka ufa jej, nie brak mu niczego,
12. Gdyż wyświadcza mu dobro, a nie zło, po wszystkie dni swojego życia;
13. Dba o wełnę i len i pracuje żwawo swoimi rękami.
14. Podobna jest do okrętów handlowych, z daleką przywozi żywność.
15. Wstaje wcześnie, gdy jeszcze jest noc; daje żywność swoim domownikom, a swoim służącym, co im się należy.
16. Gdy zechce mieć rolę, nabywa ją, pracą swoich rąk zasadza winnicę.
17. Mocą przepasuje swoje biodra i rzeźko porusza ramionami.
18. Wyczuwa pożytek ze swojej pracy, jej lampa także w nocy nie gaśnie.
19. Wyciąga ręce po kądziel, swoimi palcami chwyta wrzeciono.
20. Otwiera swoją dłoń przed ubogim, a do biedaka wyciąga swoje ręce.
21. Nie boi się śniegu dla swoich domowników, bo wszyscy jej domownicy mają po dwa ubrania.
22. Sama sobie sporządza okrycia, jej szata jest z purpury i bisioru.
23. Mąż jej jest w bramach szanowany, zasiada w radzie starszych kraju.
24. Wyrabia spodnią bieliznę i sprzedaje ją, i pasy dostarcza kupcowi.
25. Dziarskość i dostojność jest jej strojem, z uśmiechem na twarzy patrzy w przyszłość.
26. Gdy otwiera usta, mówi mądrze, a jej język wypowiada dobre rady.
27. Czuwa nad biegiem spraw domowych, nie jada chleba nie zapracowanego.
28. Jej synowie nazywają ją szczęśliwą, jej mąż sławi ją, mówiąc:
29. Jest wiele dzielnych kobiet, lecz ty przewyższasz wszystkie!
30. Zmienny jest wdzięk i zwiewna jest uroda, lecz bogobojna żona jest godna chwały.
31. Oddajcie jej, co się jej należy! Niech ją w bramach wysławiają jej czyny!