Przypowieści Salomona 5 NBG

1. Mój synu! Uważaj na Moją Mądrość; ku Mojej roztropności skłoń twe ucho,

2. byś zachował rozwagę, a twoje usta strzegły poznania.

3. Bowiem usta cudzej kapią samościekającym miodem, a jej podniebienie gładsze jest niż oliwa.

4. Ale jej koniec jest gorzki jak piołun, ostry jak miecz obosieczny.

5. Jej nogi schodzą do śmierci, a jej kroki trzymają się Krainy Umarłych.

6. Chwieją się jej manowce, byś nie wyrównał sobie drogi życia; nie zdołasz jej poznać.

7. Zatem teraz, synowie, Mnie posłuchajcie oraz nie odstępujcie od wyroków Mych ust.

8. Oddalaj od niej twą drogę i nie zbliżaj się do drzwi jej domu;

9. byś nie oddawał obcym twego wdzięku, a twoich lat – okrutnemu.

10. By obcy nie nasycali się twoim mieniem, a twe trudy nie przeszły na cudzy dom.

11. Abyś w końcu nie jęczał, kiedy zanikną mięśnie i twoje ciało,

12. i powiedział: Znienawidziłem napomnienia, a me serce gardziło przestrogą.

13. Nie słuchałem głosu mych przewodników i nie skłaniałem mojego ucha do moich nauczycieli.

14. Pośród zboru i zgromadzenia, ledwie nie popadłem we wszelkie nieszczęście.

15. Pij wodę z własnej krynicy oraz to, co tryska z dna twojej własnej studni.

16. Czy twe źródła mają się przelewać na zewnątrz; strumienie twoich wód na publiczne place?

17. Niech należą do ciebie samego, a nie do obcych przy tobie.

18. Niech twa krynica będzie błogosławiona, byś się cieszył kobietą twojej młodości.

19. Rozkoszna łania, urocza sarna – niech jej piersi nasycają cię każdego czasu; jej miłością wciąż możesz się odurzać.

20. Bo czemu, Mój synu, miałbyś odurzać się obcą i pieścić łono cudzej?

21. Przed oczami WIEKUISTEGO, drogi każdego są otwarte i On toruje wszystkie jego ścieżki.

22. Niegodziwca oplątują jego własne winy oraz zostaje zatrzymany więzami swoich występków.

23. On zginie z powodu braku karności i zabłąka się w pełni swojej głupoty.