Przypowieści Salomona 5 PBG

1. Synu mój! bądź pilen mądrości mojej, a ku mojej roztropności nakłoń ucha twego,

2. Abyś strzegł ostrożności, a umiejętność aby wargi twoje zachowała.

3. Bo choć niewiasty obcej wargi miodem opływają, a gładsze niż oliwa usta jej:

4. Ale ostatnie rzeczy jej gorzkie jak piołun, a ostre jako miecz na obie strony ostry.

5. Nogi jej zstępują do śmierci, a do piekła chód jej prowadzi.

6. Jeźlibyś zważyć chciał ścieszkę żywota jej, nie pewne są drogi jej, nie poznasz ich.

7. Przetoż teraz, synowie! słuchajcie mię, a nie odstępujcie od powieści ust moich.

8. Oddal od niej drogę twoję, a nie przybliżaj się ku drzwiom domu jej.

9. Byś snać nie podał obcym sławy twojej, a lat twoich okrutnikowi;

10. By się snać nie nasycili obcy siłą twoją, a prace twoje nie zostały w domu cudzym;

11. I narzekałbyś w ostateczne czasy twoje, gdybyś zniszczył czerstwość twoję i ciało twoje;

12. I rzekłbyś: O jakożem miał ćwiczenie w nienawiści, a strofowaniem gardziło serce moje!

13. Nie słuchałem głosu ćwiczących mię, a tym, którzy mię uczyli, nie nakłaniałem ucha mego!

14. Maluczkom nie przyszedł we wszystko nieszczęście, w pośród zebrania i zgromadzenia.

15. Pij wodę ze zdroju twego, a wody płynące ze źródła twego!

16. Niech się precz rozchodzą źródła twoje, a po ulicach strumienie wód.

17. Miej je sam dla siebie, a nie obcy z tobą.

18. Niech nie będzie zdrój twój błogosławiony, a wesel się z żony młodości twojej.

19. Niechżeć będzie jako łani wdzięczna, i sarna rozkodzna; niech cię nasycają piersi jej na każdy czas, w miłości jej kochaj się ustawicznie.

20. Bo przeczże się masz kochać w obcej, synu mój! i odpoczywać na łonie cudzej?

21. Gdyż przed oczyma Pańskiemi są drogi człowiecze, a on wszystkie ścieszki jego waży.

22. Nieprawości własne pojmają niezbożnika, a w powrozach grzechu swego uwikle się.

23. Onci umrze, przeto, że nie przyjmował ćwiczenia, a dla wielkości głupstwa swego będzie błądził.