Psalmy 105 SNP

1. Wysławiajcie PANA! Wzywajcie Jego imienia! Głoście wśród ludów Jego dzieła!

2. Śpiewajcie Mu! Grajcie Mu! Opowiadajcie o wszystkich Jego cudach!

3. Szczyćcie się Jego świętym imieniem, Niech raduje się serce szukających PANA!

4. Szukajcie PANA i Jego mocy, Szukajcie Jego oblicza nieprzerwanie!

5. Pamiętajcie o cudach, których dokonał, O znakach i rozstrzygnięciach przez Niego ogłoszonych —

6. Wy, potomkowie Abrahama, Jego sługi, I wy, synowie Jakuba, przez Niego wybrani!

7. Oto PAN, nasz Bóg: Jego rozstrzygnięcia dotyczą całej ziemi,

8. On zawsze pamięta o swoim przymierzu, O Słowie, które przekazał tysięcznym pokoleniom —

9. O przymierzu, które zawarł z Abrahamem, Oraz o swej przysiędze złożonej Izaakowi.

10. Zawarł je jako ustawę dla Jakuba, Jako wieczne przymierze dla Izraela,

11. Powiedział: Tobie dam ziemię Kanaan, Przydzielę ci ją w dziedziczne posiadanie.

12. A stało się to wtedy, gdy była ich garstka, Byli w niej nieliczni i obcy.

13. Wędrowali wówczas od narodu do narodu, Od królestw do kolejnych ludów.

14. Już wtedy nie pozwolił nikomu ich gnębić, Z ich powodu karał nawet królów:

15. Nie dotykajcie moich pomazańców I moim prorokom nie wyrządzajcie szkody!

16. A kiedy zesłał głód na ziemię, Kiedy uszczuplił zapasy chleba,

17. Posłał przed nimi swojego człowieka, Sprzedanego w niewolę Józefa.

18. Pęta spodliły jego nogi, Żelazna obręcz skuła szyję,

19. Jednak do czasu — bo przyszło Jego Słowo, Wypróbowała go zapowiedź PANA.

20. Król posłał sługi i ci go rozkuli, Władca ludów orzekł — i go wypuszczono.

21. Następnie ustanowił go panem swego domu I władcą całego swego mienia.

22. Mógł karcić książąt zgodnie ze swą wolą, Dworską starszyznę miał uczyć mądrości.

23. Tak do Egiptu przybył sam Izrael I Jakub stał się przychodniem w ziemi Chama.

24. A tam Bóg bardzo rozmnożył swój lud, Uczynił go mocniejszym od jego nieprzyjaciół.

25. Następnie zaś odmienił nastroje ludzi w kraju, tak że Jego lud został znienawidzony, Służący Mu padali ofiarą nadużyć.

26. I właśnie wtedy posłał swego sługę Mojżesza Oraz Aarona, którego sobie wybrał,

27. Ci głosili wśród nich Jego słowa, a On popierał je znakami, I tak w ziemi Chama miały miejsce cuda.

28. Zesłał ciemność — i zapadł mrok, Nie przeszkodzili Jego Słowu.

29. Wodę zamienił im w krew I sprawił, że padły ryby.

30. Ich ziemia zaroiła się od żab — Były także w pałacach królewskich.

31. Wyrzekł słowo — i nadciągnęły owady, Komary wdarły się w granice.

32. Zamiast deszczu spuścił im grad I płomieniami ognia potraktował ich ziemię.

33. Uderzył w ich winnice i gaje figowe I połamał drzewa w całym kraju.

34. Wydał rozkaz — i nadciągnęła szarańcza, Wszędzie było chrząszczy bez liku.

35. Te pożarły całą zieleń ich ziemi I pochłonęły owoce ich pól.

36. Uderzył też wszystkich pierworodnych w ich kraju, Pierwociny ich męskiej siły.

37. Potem swój lud wyprowadził ze srebrem i złotem, A w ich plemionach nie było utykającego.

38. Egipt ucieszył się z ich wyjścia, Gdyż padł na ludzi strach z ich powodu.

39. On zaś rozpostarł nad nimi obłok dla osłony I zapalał ogień, by rozświetlał noc.

40. Kiedy prosili, zesłał im przepiórki I ich głód zaspokajał, zsyłając z nieba chleb.

41. Rozłupał też skałę i trysnęło źródło, Pustynia spłynęła strumieniami wód.

42. Miał bowiem w pamięci swoje święte Słowo Oraz swojego sługę — Abrahama.

43. To dlatego wyprowadził swój lud wśród wesela, Swoich wybranych — wśród okrzyków radości.

44. I tak dał im ziemie obcych narodów, Posiedli dorobek innych ludów,

45. By przestrzegali Jego ustaw I trzymali się Jego praw. Alleluja.