Psalmy 106 BW1975
1. Alleluja. Wysławiajcie Pana, albowiem jest dobry, Albowiem łaska jego trwa na wieki!
2. Kto wysłowi potężne dzieła Pana, Kto ogłosi całą chwałę jego?
3. Błogosławieni, którzy strzegą prawa, W każdym czasie wykonują sprawiedliwość!
4. Pomnij o mnie, Panie, przez życzliwość dla ludu swego, Nawiedź mnie zbawieniem swoim,
5. Bym mógł oglądać szczęście wybrańców twoich, Radować się radością ludu twego, Chlubić się razem z dziedzictwem twoim!
6. Zgrzeszyliśmy jak ojcowie nasi, Zawiniliśmy, postąpiliśmy bezbożnie.
7. Ojcowie nasi nie zważali na cuda twoje w Egipcie, Nie pamiętali wielkiej łaski twojej I buntowali się nad Morzem Czerwonym.
8. A jednak wybawił ich dla imienia swego, Aby okazać moc swoją.
9. Zgromił Morze Czerwone, tak że wyschło, I przeprowadził ich przez głębiny jak przez pustynię.
10. Tak wybawił ich z ręki tych, którzy ich nienawidzili, I wyzwolił ich z ręki wrogów.
11. Wody okryły ich ciemięzców, Ani jeden z nich się nie ostał.
12. Wtedy uwierzyli słowu jego, Śpiewali pieśni na jego chwałę.
13. Lecz szybko zapomnieli o jego czynach, Nie pokładali nadziei w radzie jego.
14. Dali upust pożądliwości na pustyni I kusili Boga na pustkowiu.
15. Wtedy dał im, czego żądali, Tyle, że aż chorowali z przesytu.
16. Gdy unieśli się zawiścią przeciw Mojżeszowi w obozie, Przeciw Aaronowi, świętemu Pańskiemu,
17. Rozwarła się ziemia i połknęła Datana, I pokryła zgraję Abirama.
18. Wybuchł też ogień przeciwko ich zgrai, Płomień strawił bezbożnych,
19. Uczynili cielca na Horebie I kłaniali się ulanemu posągowi,
20. Zamienili chwałę Boga swego Na obraz wołu jedzącego trawę.
21. Zapomnieli o Bogu, wybawicielu swoim, Który wielkich dzieł dokonał w Egipcie,
22. Cudów w krainie Chama, Rzeczy strasznych nad Morzem Czerwonym.
23. Przeto byłby ich wygubił, jak zamyślał, Gdyby nie Mojżesz, wybraniec jego, Który stanął w wyłomie przed nim, Aby odwrócić gniew jego Tak, aby ich nie wytracił.
24. I wzgardzili ziemią rozkoszną, Nie uwierzyli słowu jego.
25. Szemrali w swoich namiotach, Nie słuchali głosu Pana.
26. Wtedy podniósł na nich rękę swoją, By ich wytracić na pustyni,
27. Aby potomstwo ich rozrzucić wśród narodów I rozproszyć ich po wszystkich ziemiach.
28. Przyłączyli się do Baal-Peora I jedli z ofiar składanych umarłym.
29. Rozgniewali go postępkami swymi, Dlatego spadła na nich plaga.
30. Wtedy wystąpił Pinchas i wkroczył, I plaga ustała.
31. Poczytano mu to za sprawiedliwość, Z pokolenia w pokolenie, na wieki.
32. Potem rozgniewali go u wód Meriba Tak, że Mojżesz cierpiał z ich powodu,
33. Bo rozgoryczyli ducha jego, I wypowiedział nierozważne słowa ustami swymi.
34. Nie wytępili ludów Tak, jak Pan im nakazał,
35. Ale zmieszali się z poganami I nauczyli się ich czynów.
36. Oddawali cześć ich bałwanom, Które stały się dla nich pułapką.
37. Ofiarowali demonom Synów swych i córki swoje.
38. Wylewali krew niewinną, Krew synów i córek swoich, Które ofiarowali bałwanom Kanaanu, I skalana była ziemia krwią.
39. Splugawili się czynami swoimi I cudzołożyli postępkami swymi.
40. Przeto Pan zapłonął gniewem na lud swój I obrzydził sobie dziedzictwo swoje.
41. Wydał ich w ręce narodów; I panowali nad nimi ci, którzy ich nienawidzili.
42. Gnębili ich wrogowie, Ujarzmiając ich swoją ręką.
43. Wiele razy ich wybawiał, Lecz oni buntowali się w zamysłach swoich I upadli przez winy swoje.
44. Lecz wejrzał na ich niedolę I wysłuchał ich wołania.
45. Przypomniał sobie o swym przymierzu z nimi I zlitował się według wielkiej łaski swojej.
46. Wzbudził dla nich miłosierdzie U wszystkich, którzy ich uprowadzili w niewolę.
47. Zbaw nas, Panie, Boże nasz, I zgromadź nas spośród narodów, Abyśmy dziękowali imieniu twemu świętemu I aby naszą chlubą było uwielbianie ciebie!
48. Błogosławiony Pan, Bóg Izraela, od wieków na wieki! Niech wszystek lud powie: Amen! Alleluja!