Psalmy 106 NBG
1. HALLELUJA! Dziękujcie WIEKUISTEMU, bo jest dobrym, bowiem na wieki Jego łaska.
2. Kto wysłowi wszechmoc BOGA, kto wygłosi całą Jego chwałę?
3. Szczęśliwi ci, co strzegą Prawa i wykonują sprawiedliwość w każdym czasie.
4. Wspomnij mnie, WIEKUISTY, w zmiłowaniu nad Twym narodem; nawiedź mnie Twoim zbawieniem.
5. Bym oglądał szczęście Twych wybranych, cieszył się radością Twego ludu; chlubił się wraz z Twoim dziedzictwem.
6. Zgrzeszyliśmy, jak i nasi ojcowie, czyniąc nieprawości i niesprawiedliwości.
7. Nasi przodkowie w Micraim nie zważali na Twoje cuda, nie pamiętali mnóstwa Twych łask, i byli oporni nad morzem, nad owym morzem Czerwonym.
8. Ale pomógł im dla Swojego Imienia, aby objawić Swą potęgę.
9. Zatem zgromił morze Czerwone, aż wyschło, i przeprowadził ich przez głębiny jak przez pustynię.
10. Tak wyswobodził ich z ręki nieprzyjaciela, wyzwolił ich z ręki wroga,
11. a wody pokryły ich ciemięzców; ani jeden z nich nie pozostał.
12. I chociaż uwierzyli Jego słowom oraz śpiewali Jego chwałę,
13. szybko zapomnieli o Jego dziełach oraz nie polegali na Jego radach.
14. Żądzą pożądali na pustyni i doświadczali Boga na puszczy.
15. Więc dał im ich żądanie, ale zesłał posuchę na ich życie.
16. Gdy w obozie byli zawistni względem Mojżesza oraz Aarona – świętego BOGA,
17. rozwarła się ziemia i pochłonęła Datana oraz pokryła rzeszę Abirama.
18. Powstał też ogień w ich gromadzie, a płomień spalił złoczyńców.
19. Potem zrobili cielca przy Chorebie i kłaniali się odlewowi.
20. Zamienili podmiot swej czci na wyobrażenie byka, co je trawę.
21. Zapomnieli swojego wybawcę – Boga, który w Micraim wypełnił wielkie dzieła;
22. cuda na ziemi Chama, wspaniałe rzeczy nad morzem Czerwonym.
23. Więc powiedział, że ich wygubi; lecz Mojżesz – Jego wybraniec, stanął przed Nim przy wyłomie, aby odwrócić Jego gniew, by nie tępił.
24. Wzgardzili także rozkoszną ziemią i nie wierzyli Jego Słowu.
25. Szemrali w swoich namiotach, a nie słuchali głosu BOGA.
26. Więc podniósł na nich Swoją rękę, by ich wytracić na pustyni,
27. rzucić ich ród między pogan oraz rozproszyć ich po ziemiach.
28. Przywiązali się też do Baala Peora, i jedli ofiary umarłych.
29. Rozjątrzyli Boga swoimi postępkami, i zaczął się między nimi mór.
30. Lecz powstał Pinchas i załagodził, zatem mór został ukrócony.
31. I poczytano mu to ku sprawiedliwości, od wieku do wieku, na zawsze.
32. Potem znowu Go pobudzili do gniewu u wód Szemrania, więc i Mojżesz ucierpiał z ich przyczyny.
33. Gdyż rozjątrzyli Jego Ducha, niebacznie mówiąc swoimi ustami.
34. Nie wytępili także ludów, o których im WIEKUISTY powiedział.
35. Lecz pomieszali się z poganami oraz nauczyli się ich spraw.
36. Służyli też ich bałwanom, które ich usidliły.
37. Swoich synów i swoje córki ofiarowali złym duchom.
38. I przelewali niewinną krew, krew swoich synów i córek; których zarzynali na ofiarę ciemnym bóstwom Kanaanu; zatem ziemia była skalana krwią.
39. Zanieczyszczali się swoimi sprawami, cudzołożyli swoim postępowaniem.
40. Więc rozpalił się gniew BOGA przeciwko Jego ludowi i obrzydził sobie Swe dziedzictwo.
41. Wydał ich w ręce pogan, więc ich wrogowie panowali nad nimi.
42. Zgnębili ich nieprzyjaciele, zatem ulegli pod ich ręką.
43. Wielokroć ich ratował, ale oni pozostawali krnąbrnymi w swych umysłach i marnieli przez swoje nieprawości.
44. Więc kiedy usłyszał ich wołanie, spojrzał na ich niedolę.
45. I pamiętał Swoje przymierze z nimi, i pożałował w Swojej wielkiej litości.
46. Zatem zjednał im miłosierdzie u wszystkich ich panów.
47. Wspomóż nas, o WIEKUISTY, nasz Boże oraz zgromadź nas spośród ludów, abyśmy wysławiali Twoje święte Imię i chlubili się w Twojej chwale.
48. Wielbiony WIEKUISTY, Bóg Israela, od wieku aż do wieczności; a cały naród niech powie: Amen. HALLELUJA!