Logo
🔍

Psalmy 107 BW1975

« Pan wybawcą z wszelkiej niedoli

1. Wysławiajcie Pana, albowiem jest dobry, Albowiem łaska jego trwa na wieki!

2. Niech mówią odkupieni przez Pana. Ci, których wyzwolił z ręki nieprzyjaciela,

3. Których zebrał z ziem, ze wschodu i zachodu Z północy i południa!

4. Błądzili po pustyni, po pustkowiu, Nie znajdując drogi do miasta zamieszkałego.

5. Byli głodni i spragnieni, Dusza w nich omdlewała.

6. Wołali do Pana w niedoli swej, A On wybawił ich z utrapienia.

7. Poprowadził ich drogą prostą, Aby mogli dojść do miasta zamieszkałego.

8. Niechaj wysławiają Pana za łaskę jego I za jego cuda dla synów ludzkich,

9. Napoił bowiem duszę pragnącego, A duszę głodnego napełnił dobrem!

10. Siedzieli w ciemności i mroku, Związani nędzą i żelazem,

11. Ponieważ sprzeciwili się słowom Bożym I pogardzili radą Najwyższego.

12. Serce ich upokorzył trudem; Słaniali się, a nikt nie pomógł.

13. I wołali do Pana w swej niedoli, A On wybawił ich z utrapienia.

14. Wyprowadził ich z ciemności i z mroku, A więzy ich rozerwał.

15. Niechaj wysławiają Pana za łaskę jego I za cuda jego dla synów ludzkich!

16. Ponieważ skruszył bramy spiżowe I połamał zasuwy żelazne.

17. Chorowali z powodu swego występnego życia I cierpieli z powodu swych win.

18. Wszelki pokarm obrzydł im I bliscy już byli bram śmierci.

19. Wtedy wołali do Pana w swej niedoli, A On wybawił ich z utrapienia.

20. Posłał słowo swoje, aby ich uleczyć I wyratować ich od zagłady.

21. Niechaj wysławiają Pana za łaskę jego I za cuda jego dla synów ludzkich!

22. Niechaj składają ofiary dziękczynne, Niech z radością opowiadają o czynach jego!

23. Ci, którzy na statkach płynęli po morzu, Uprawiając handel na wielkich wodach,

24. Widzieli dzieła Pana I cuda jego na głębinach.

25. Rzekł, i zerwała się burza, Która spiętrzyła fale,

26. Wznosili się aż do nieba, Zapadali się w głębiny; Dusza ich truchlała w niebezpieczeństwie.

27. Zataczali się i chwiali jak pijani, A cała ich mądrość obróciła się wniwecz.

28. Wołali do Pana w swej niedoli, A On wybawił ich z utrapienia.

29. Uciszył burzę, I uspokoiły się fale morskie.

30. Wtedy radowali się, że się uspokoiły, I zawiódł ich do upragnionej przystani.

31. Niechaj wysławiają Pana za łaskę jego I za cuda jego dla synów ludzkich!

32. Niechaj go wysławiają w zgromadzeniu ludu I niechaj go chwalą w radzie starszych!

33. Zamienił rzeki w pustynię, A źródła wód w ziemię suchą.

34. Ziemię urodzajną w słoną i jałową Z powodu złości jej mieszkańców.

35. Pustynię zamienił w zbiorniki wód, A ziemię suchą w źródła wód.

36. Osadził tam głodnych I założyli miasto do zamieszkania.

37. Obsiali pola i zasadzili winnice, I zebrali obfity plon.

38. Błogosławił im i rozmnażali się bardzo, A bydła ich nie umniejszył.

39. Lecz zmaleli i zgnębieni byli Przez ucisk, nieszczęście i strapienie.

40. Wylał wzgardę na dostojników I sprawił, że błądzili po bezdrożnym pustkowiu,

41. Ale ubogiego podniósł z nędzy I rozmnożył rodzinę jego jak trzodę.

42. Widzą to prawi i cieszą się, A wszelkie bezprawie zamyka swe usta.

43. Kto jest mądry, niechaj się tego trzyma I rozważa łaskawość Pana!

»