Psalmy 107 NBG

1. Dziękujcie WIEKUISTEMU, bo jest dobry, bowiem na wieki Jego łaska.

2. Niech to powiedzą wyswobodzeni przez BOGA, których wyzwolił z ręki ciemięzcy,

3. i zgromadził ich z ziem, od Wschodu i Zachodu, od Północy oraz od morza.

4. Błąkali się po pustyni, po stepie bezdrożnym, a miasta do osiedlenia nie znaleźli.

5. Byli głodni, spragnieni, aż dusza w nich omdlewała.

6. Więc w swej niedoli wołali do BOGA, zatem wybawił ich z utrapień.

7. I poprowadził ich prostą drogą, aby doszli do miasta osiedlenia.

8. Niech sławią przed WIEKUISTYM Jego łaskę i Jego cuda względem synów Adama.

9. Bo nasycił spragnioną duszę oraz duszę zgłodniałą napełnił dobrem.

10. Tych, co przebywali w mroku, w cieniu śmierci, więzionych w nędzy i w żelazie.

11. Gdyż byli przekorni słowom Boga i urągali radom Najwyższego.

12. Dlatego ich serce zgnębił biedą; upadli, a nie było wybawcy.

13. Lecz wołali do WIEKUISTEGO w swej niedoli, a wybawił ich z ich utrapień.

14. Wyprowadził ich z mroku, z cienia śmierci, a więzy ich porozrywał.

15. Niech sławią przed WIEKUISTYM Jego łaskę i Jego cuda względem synów Adama.

16. Bo skruszył spiżowe bramy, a żelazne zawory połamał.

17. Niebaczni cierpieli za swoją grzeszną drogę oraz za swe występki.

18. Ich dusza gardziła wszelką strawą i doszli do bram śmierci.

19. Lecz wołali do WIEKUISTEGO w swej niedoli, zatem wybawił ich z utrapień.

20. Zesłał też Swoje Słowo i ich wyleczył, ocalił ich od zguby.

21. Niech sławią przed BOGIEM Jego łaskę i Jego cuda względem synów Adama.

22. Niech składają dziękczynne ofiary i w radości opowiadają Jego dzieła.

23. Ci, co są na okrętach oraz schodzą do morza, ci co pracują na szerokich wodach,

24. oni widzieli sprawy BOGA i Jego cuda w głębinie.

25. Więc powiedział i wzniecił gwałtowny wicher, który podniósł jego bałwany;

26. piętrzą się ku niebu, zstępują w głębiny; tak w niebezpieczeństwie mięknie ich dusza.

27. Zataczają się, chwieją się jak pijany, a cała ich umiejętność zostaje zniweczona.

28. Lecz wołali do BOGA w swej niedoli, a wyprowadził ich z utrapień.

29. Zamienił burzę na ciszę i uśmierzyły się fale.

30. Więc ucieszyli się, że zamilkły, i doprowadził ich do celu ich pragnień.

31. Niech sławią przed BOGIEM Jego łaskę i Jego cuda względem synów Adama.

32. Niechaj Go wywyższają w zborze ludu i niech Go chwalą na radzie starszych.

33. Obrócił rzeki w pustynie, a źródła wód w suszę.

34. Płodną ziemię zamienił w solną glebę, z powodu niegodziwości jej mieszkańców.

35. On zamienia pustynie w jeziora, a suchą ziemię w źródła wód.

36. Osadza tam zgłodniałych, by założyli miasto zamieszkania.

37. Zatem obsiali pola i nasadzili winnice, więc przyniosły im owoc plon coroczny.

38. Także im błogosławił, więc bardzo się rozmnożyli, a ich dobytku nie umniejszał.

39. Ale zmaleli i byli pognębieni od udręczenia, nędzy i troski.

40. Wylał hańbę na dostojników, zbłąkał ich pośród bezdrożnego stepu.

41. A żebrzącego wyniósł z nędzy i rozmnożył jak trzodę rodziny.

42. Widzą to prawi i się cieszą, a wszelkie bezprawie zamyka swoje usta.

43. Kto mądry zachowa to wszystko oraz rozważy łaski WIEKUISTEGO.