Psalmy 107 UBG

1. Wysławiajcie PANA, bo jest dobry, bo jego miłosierdzie trwa na wieki.

2. Niech to mówią odkupieni przez PANA, ci, których odkupił z ręki wroga;

3. I zgromadził z ziem, ze wschodu i zachodu, z północy i południa.

4. Błądzili po pustyni, po bezdrożnym pustkowiu, nie znajdując miasta, gdzie mogliby zamieszkać.

5. Byli głodni i spragnieni, aż omdlewała w nich dusza.

6. A gdy zawołali do PANA w swoim utrapieniu, uwolnił ich z ucisku;

7. I prowadził ich prostą drogą, aby doszli do miasta, w którym mogliby zamieszkać.

8. Niech wysławiają PANA za jego miłosierdzie i cudowne dzieła wobec synów ludzkich;

9. Bo napoił spragnioną duszę, a głodną duszę napełnił dobrami.

10. Siedzieli w ciemności i w cieniu śmierci, spętani nędzą i żelazem;

11. Bo buntowali się przeciw słowom Boga i pogardzili radą Najwyższego.

12. Dlatego upokorzył ich serce trudem, upadli, a nie było nikogo, kto by im pomógł.

13. A gdy wołali do PANA w swoim utrapieniu, wybawił ich z ucisku;

14. Wyprowadził ich z ciemności i z cienia śmierci, a ich pęta rozerwał.

15. Niech wysławiają PANA za jego miłosierdzie i za cudowne dzieła wobec synów ludzkich.

16. Bo skruszył bramy spiżowe i połamał żelazne rygle.

17. Głupcy z powodu swej występnej drogi i nieprawości doznają utrapień.

18. Ich dusza brzydzi się wszelkim pokarmem i zbliżają się do bram śmierci.

19. A gdy wołają do PANA w swoim utrapieniu, wybawia ich z udręczeń.

20. Posłał swoje słowo i uzdrowił ich, i wybawił ich z grobu.

21. Niech wysławiają PANA za jego miłosierdzie i cudowne dzieła wobec synów ludzkich;

22. I niech składają ofiary dziękczynienia, i głoszą z radością jego dzieła.

23. Ci, którzy na statkach wyruszają w morze, handlujący na wielkich wodach;

24. Widzą dzieła PANA i jego cuda w głębinach.

25. Gdy daje rozkaz, powstaje wicher i podnoszą się fale morskie.

26. Oni wstępują aż do nieba i zstępują w głębiny, tak że ich dusza mdleje w niebezpieczeństwie.

27. Chwieją się i zataczają jak pijany, a cała ich mądrość zanika.

28. Gdy wołają do PANA w swoim utrapieniu, wybawia ich z udręczeń.

29. Zamienia burzę w ciszę, tak że uspokajają się jej fale.

30. Wtedy oni weselą się, że ucichły; i tak przyprowadza ich do upragnionego portu.

31. Niech wysławiają PANA za jego miłosierdzie i cudowne dzieła wobec synów ludzkich.

32. Niech go wywyższają w zgromadzeniu ludu i w radzie starszych niech go chwalą.

33. Zamienia rzeki w pustynię, a źródła wód w suchą ziemię;

34. Ziemię urodzajną zamienia w jałową z powodu niegodziwości tych, którzy w niej mieszkają.

35. Pustynię zamienia w jezioro, a suchą ziemię w źródła wód.

36. I osadza tam głodnych, aby zakładali miasta do zamieszkania;

37. I obsiewali pole, sadzili winnice i zbierali obfity plon.

38. Błogosławi im tak, że bardzo się rozmnażają, i nie zmniejsza liczebności ich bydła.

39. Ale potem maleje ich liczba i upokorzeni są uciskiem, nędzą i utrapieniem;

40. On wylewa wzgardę na władców i sprawia, że błądzą po bezdrożach pustkowia.

41. Lecz podnosi nędznego z utrapienia i rozmnaża jego rodzinę jak stado.

42. Widząc to, prawi rozweselą się, a wszelka nieprawość zamknie swe usta.

43. Kto jest tak mądry, aby tego upatrywał i rozumiał litość PANA?