Psalmy 132 SNP

1. Pieśń pielgrzymów. PANIE, wynagrodź Dawidowi Cały jego trud,

2. To, że przysiągł wobec PANA I że przed Mocarzem Jakuba złożył taki ślub:

3. Nie wejdę do mojego domu, Nie ułożę się na posłaniu,

4. Nie użyczę snu swoim oczom I nie dam się zdrzemnąć powiekom,

5. Póki nie znajdę miejsca dla PANA, Przybytku dla Mocarza Jakuba.

6. Oto usłyszeliśmy o arce w Efrata, Znaleźliśmy ją na polach Jaar.

7. Wejdźmy do Jego przybytków, Pokłońmy się u Jego podnóżka.

8. Wyrusz, PANIE, do miejsca swego odpoczynku — Ty i arka Twojej mocy!

9. Niech Twoi kapłani przywdzieją sprawiedliwość, A oddani Tobie niech wołają na wiwat!

10. Ze względu na swego sługę, Dawida, Nie odwracaj się od Twego pomazańca!

11. PAN potwierdził Dawidowi przysięgą, Z której się nie wycofa: Twojego potomka Posadzę na twym tronie!

12. Jeżeli twoi synowie pozostaną w przymierzu ze Mną, Wierni postanowieniom, których ich nauczę, To również ich synowie Zasiądą na twym tronie — i tak będzie na zawsze —

13. Ponieważ PAN wybrał Syjon, Tam postanowił mieć mieszkanie:

14. To miejsce mego odpoczynku — na wieki; Tutaj osiądę, zgodnie z mym pragnieniem.

15. Jego zapasy hojnie pobłogosławię, Jego ubogich nakarmię chlebem,

16. Jego kapłanów przyozdobię zbawieniem, A w jego wiernych wzbudzę radość.

17. Tam też umocnię władzę Dawida, Dam początek dynastii mego pomazańca.

18. Jego nieprzyjaciół okryję wstydem, Nad nim natomiast lśnić będzie korona.