Psalmy 137 SNP

1. Nad rzekami Babilonu — tam siedzieliśmy I płakaliśmy na wspomnienie Syjonu.

2. Na tamtejszych wierzbach Powiesiliśmy nasze lutnie,

3. Gdyż ci, którzy nas zniewolili, Żądali tam od nas pieśni, Nasi ciemięzcy chcieli radości: Zaśpiewajcie nam jakąś pieśń Syjonu!

4. Ale jak tu śpiewać pieśń PANA Na obcej ziemi?

5. O, jeślibym cię zapomniał, Jerozolimo, Niech paraliż dotknie mojej prawej ręki!

6. Niech mi język przywrze do podniebienia, Jeślibym miał nie pamiętać o tobie, Jeślibym już nie przedkładał Jerozolimy Ponad moją największą radość!

7. Pamiętaj, PANIE, synom Edomu dzień klęski Jerozolimy, Kiedy wołali: Zburzcie ją, zburzcie ją aż do posad!

8. Córko Babilonu, skazana na zniszczenie! Szczęśliwy będzie ten, kto ci odpłaci tym, czym ty nam płaciłaś!

9. Szczęśliwy będzie ten, kto schwyta twe niemowlęta I je roztrzaska o skałę.