Mezmur 144 KMEYA

1. ELLERİME cengi, Ve parmaklarıma muharebe etmeği öğreten Kayam RAB mubarek olsun;

2. İnayetlim ve hisarım, Yüksek kulem ve beni azat eden; Kalkanım ve kendisine sığındığım; Kavmımı bana itaat ettiren odur.

3. Ya RAB, insan nedir ki, onu tanıyasın? İnsan oğlu nedir ki, onu düşünesin?

4. İnsan bir soluğa benzer; Günleri, geçen gölge gibidir.

5. Ya RAB, göklerini iğ ve in; Dağlara dokun da tütsünler.

6. Şimşek çaktır, ve onları dağıt; Oklarını gönder de onları bozgun et.

7. Yukarıdan elini uzat, beni kurtar; Ve beni büyük sulardan, Yabancı oğullarının elinden azat et.

8. Onların ağzı hile söyler, Onların sağ eli yalanın sağ elidir.

9. Ey Allah, sana yeni bir ilâhi okuyayım; On telli santur ile sana terennüm edeyim.

10. Kırallara kurtuluş veren, Kulu Davudu kötülük kılıcından kurtaran sensin.

11. Beni kurtar, ve yabancı oğulları elinden beni azat et; Onların ağzı hile söyler, Onların sağ eli yalanın sağ elidir.

12. O zaman ki, oğullarımız gençliklerinde yetişmiş fidanlar gibidir, Kızlarımız da sarayın oymalı köşe taşları gibidir,

13. Her türlü erzak veren ambarlarımız doludur, Tarlalarımızda koyunlarımız binlerce ve on binlerce yavrularlar;

14. Sığırlarımız iyi yüklü olur; Saldırış ve çıkış, Ve sokaklarımızda çığlık olmaz;

15. Bu halde olan kavma ne mutlu! Allahı RAB olan kavma ne mutlu!