Psalmy 2 BW1975

1. Czemuż to burzą się narody, A ludy myślą o próżnych rzeczach?

2. Powstają królowie ziemscy I książęta zmawiają się społem Przeciw Panu i Pomazańcowi jego:

3. Zerwijmy ich więzy I zrzućmy z siebie ich pęta!

4. Ten, który mieszka w niebie, śmieje się z nich, Pan im urąga.

5. Wtedy przemówi do nich w gniewie swoim I gwałtownością swoją przerazi ich:

6. Ja ustanowiłem króla mego na Syjonie, Świętej górze mojej.

7. Ogłoszę zarządzenie Pana: Rzekł do mnie: Synem moim jesteś, Dziś cię zrodziłem.

8. Proś mnie, a dam ci narody w dziedzictwo I krańce świata w posiadanie.

9. Rozgromisz je berłem żelaznym, Roztłuczesz jak naczynie gliniane.

10. Bądźcie więc teraz rozsądni, królowie, Przyjmijcie przestrogę, sędziowie ziemi!

11. Służcie Panu z bojaźnią i weselcie się, Z drżeniem złóżcie mu hołd,

12. Aby się nie rozgniewał i abyście nie zgubili drogi, Bo łatwo płonie gniewem. Szczęśliwi wszyscy, którzy mu ufają!