Psalmy 39 BW1975

1. Przewodnikowi chóru. Dla Jedutuna. Psalm Dawidowy.

2. Rzekłem: Będę pilnował dróg swoich, Bym nie zgrzeszył językiem, Będę trzymał na wodzy usta swoje, Póki bezbożny stoi przede mną.

3. Zaniemówiłem, zamikłem, Pozbawiony szczęścia, Lecz ból mój się powiększył.

4. Rozpaliło się serce moje we mnie, Gdy rozmyślałem, zapłonął ogień. Wtedy odezwałem się językiem swoim:

5. Daj mi, Panie, poznać kres mój I jaka jest miara dni moich, Abym wiedział, jak jestem znikomy!

6. Oto na szerokość dłoni wymierzyłeś dni moje A okres życia mojego jest jak nic przed tobą. Tylko jak tchnienie jest wszelki człowiek, choć pewnie stoi. Sela.

7. Zaprawdę, człowiek przemija jak cień, Zaprawdę, na próżno się miota. Gromadzi, a nie wie, kto to zabierze.

8. A teraz, czego mam się spodziewać, Panie? W tobie jest nadzieja moja.

9. Ratuj mnie od wszelkich występków moich! Nie wystawiaj mnie na zniewagę nikczemnika!

10. Zamilkłem, nie otwieram ust swoich, Bo Ty to uczyniłeś.

11. Odwróć ode mnie cios swój; Ginę pod razami ręki twojej.

12. Karami za winę karcisz człowieka I niweczysz jak mól urok jego. Zaprawdę, tylko tchnieniem jest każdy człowiek. Sela.

13. Wysłuchaj, Panie, modlitwy mojej, I nastaw uszu na wołanie moje! Nie milcz na łzy moje! Gdyż jestem tylko przychodniem u ciebie, Wędrowcem jak wszyscy ojcowie moi.

14. Odwróć ode mnie surowe spojrzenie swoje, Abym odetchnął, zanim odejdę i nie będzie mnie!