Mezmur 39 KMEYA

1. DEDİM: Yollarıma bakayım da, Dilimle suç etmiyeyim; Kötü adam karşımda oldukça, Ağzıma bağ vurup tutayım.

2. Dilimi tutup sustum, iyilik için bile sükût ettim; Ve derdim teprendi;

3. İçimde yüreğim kızgın oldu; Derin düşünürken ateş alevlendi; Dilimle dedim:

4. Ya RAB, sonumu ve günlerimin ölçüsü nedir, bana bildir; Ben nice faniyim? bileyim.

5. İşte, günlerimi bir karış ettin; Ve ömrüm senin indinde bir hiç gibidir; Gerçek en iyi halinde herkes ancak bir soluktur. [Sela

6. Gerçek herkes bir gölge gibi yürür; Gerçek boş yere rahatsız oluyorlar; Mal biriktirir ve onu kim toplıyacak, bilmez.

7. Ve şimdi, ya Rab, ben ne bekliyorum? Ümidim — o sendedir.

8. Bütün isyanlarımdan beni azat eyle; Beni ahmaklara rüsvay etme.

9. Sustum, ağzımı açmadım; Çünkü sen bunu ettin.

10. Vuruşunu üzerimden uzaklaştır; Elinin vuruşu ile ben telef oldum.

11. Sen insanı fesat için, Tekdirlerle tedip ettiğin zaman, Onun güzelliğini bir güve gibi bitirirsin; Gerçek herkes bir soluktur. [Sela

12. Duamı işit, ya RAB, ve feryadıma kulak ver; Gözyaşlarıma susma; Çünkü senin yanında bir garibim. Bütün atalarım gibi bir misafirim.

13. Benden göz çevir de Göçüp yok olmadan ferahlanayım.