Psalmy 49 BW1975

1. Przewodnikowi chóru. Psalm synów Koracha.

2. Słuchajcie tego, wszystkie ludy; Nakłońcie uszu, wszyscy mieszkańcy świata!

3. Zarówno wy, synowie ludu, jak wy, synowie możnych, Zarówno bogaty, jak i ubogi!

4. Usta moje będą wypowiadać słowa mądre; A rozmyślanie serca mego będzie rozsądne.

5. Nakłonię do przypowieści ucho swoje, Rozwiążę przy cytrze zagadkę swoją:

6. Czemu mam się bać w dniach złych, Gdy osacza mnie złość moich napastników,

7. Którzy polegają na dostatkach swoich I chlubią się mnóstwem bogactw swoich?

8. Przecież brata żadnym sposobem nie wykupi człowiek Ani też nie da Bogu za niego okupu,

9. Bo okup za duszę jest zbyt drogi I nie wystarczy nigdy,

10. By mógł żyć dalej na zawsze I nie oglądał grobu.

11. Zobaczy bowiem, że mądrzy umierają, Głupi i prostak pospołu giną I zostawiają obcym bogactwo swoje.

12. Domy ich są grobami na wieki, Mieszkania ich z pokolenia w pokolenie, Chociaż imionami swymi nazwali kraje.

13. Ale człowiek, choć żyje w przepychu, nie ostoi się, Podobny jest do bydląt, które giną.

14. Taka to jest droga tych, którzy żyją w błędnej pewności siebie, I taki koniec tych, którym własna mowa się podoba. Sela.

15. Pędzą jak owce do otchłani, Śmierć jest pasterzem ich. Ale prawi panować będą nad nimi z poranku. Zamysły ich będą unicestwione; Otchłań będzie ich mieszkaniem.

16. Lecz Bóg wyzwoli duszę moją z krainy umarłych, Ponieważ weźmie mnie do siebie. Sela.

17. Nie bój się, gdy się ktoś bogaci, Gdy rośnie chwała domu jego,

18. Bo gdy umrze, nic z sobą nie weźmie I nie pójdzie za nim chwała jego.

19. Choćby za życia swego mienił się szczęśliwym; Choćby się chwalił, że mu się dobrze wiedzie,

20. Pójdzie do pokolenia ojców swoich, Którzy już nigdy nie ujrzą światłości.

21. Człowiek, który żyje w przepychu, tego nie pojmie, Podobny jest do bydląt, które giną.