Psalmen 56 NLD1939

1. Voor muziekbegeleiding; op de wijze: “Een duif van ver verwijderde terebinten.” Een puntdicht van David, toen de Filistijnen hem in Gat gevangen hielden. Ontferm U mijner, o God; want de mensen grijpen mij aan, Bekampen en kwellen mij iedere dag;

2. Mijn vijanden bestoken mij altijd door, Want talrijk zijn mijn belagers.

3. Maar verre van mij, dat ik ooit zou vrezen; Op U heb ik mijn vertrouwen gesteld.

4. In Jahweh’s belofte kan ik jubelen; Op God vertrouw ik, zonder te vrezen! Wat kunnen de mensen mij doen?

5. Ze blijven mij krenken, altijd door, Tegen mij zijn al hun boze plannen gericht;

6. Ze loeren en spieden, en belagen mijn hielen, Omdat ze mij naar het leven staan.

7. Vergeld ze hun misdaad, En werp in uw toorn de volkeren neer, o mijn God! In Jahweh’s belofte kan ik jubelen; Op God vertrouw ik, zonder te vrezen! Wat kunnen de mensen mij doen?

8. Gij hebt mijn ellende geteld, Mijn tranen in uw kruik verzameld. Hebt Gij het zelf niet beloofd,

9. Dat mijn vijand zal vluchten, als ik U aanroep? Zo weet ik zeker, Dat God met mij is!

10. In Jahweh’s belofte kan ik jubelen;

11. Op God vertrouw ik, zonder te vrezen! Wat kunnen de mensen mij doen?

12. O God, Gij hebt mij uw belofte gehouden, Ik breng U daarvoor mijn dank;

13. Want Gij hebt mijn ziel behoed voor de dood, Zelfs mijn voet voor het stoten: Opdat ik voor Gods aanschijn blijf wandelen In het licht van het leven. In Jahweh’s belofte kan ik jubelen; Op God vertrouw ik, zonder te vrezen! Wat kunnen de mensen mij doen?