Mezmur 74 KMEYA

1. EY Allah, niçin bizi ebediyen bıraktın? Senin otlağının koyunlarına karşı niçin öfken tütmektedir?

2. Eski zamandan beri kendine edindiğin, Mirasının sıptı olsun diye fidyesini ödediğin cemaati, Ve onda oturduğun şu Sion dağını an.

3. Ebedî harabelere doğru yürü; Düşman makdiste her kötülüğü etti.

4. Hasımların senin cemaat yerinde gümürdediler; Alâmet olarak kendi bayraklarını diktiler.

5. Sıklık ağaçlar üzerine Balta kaldıran adamlar gibi göründüler.

6. Ve şimdi, onun bütün oyma işlerini Balta ile ve çekiçlerle kırıyorlar.

7. Makdisine ateş saldılar; İsminin meskenini yere çalıp murdar ettiler.

8. Yüreklerinde dediler: Onları hep birden harap edelim; Memlekette Allahın bütün cemaat yerlerini yaktılar.

9. Bayraklarımızı görmüyoruz; Artık peygamber yok, Ve içimizde kimse bilmiyor ne vakte kadar...

10. Ne vakte kadar hasım sitem edecek, ey Allah? Senin ismine düşman ebediyen küfredecek mi?

11. Niçin elini, sağ elini, geri çekiyorsun? Onu bağrından çıkar, onları bitir.

12. Fakat Allah eski zamandan beri Kıralımdır; Yeryüzünde kurtuluşlar yapan odur.

13. Sen kudretin ile denizi böldün; Deniz canavarlarının başlarını sular içinde kırdın.

14. Sen Levyatanın başlarını ezdin; Onu çölde yaşıyan kavma yiyecek ettin.

15. Sen pınarı ve seli fışkırttın; Daima akan ırmakları kuruttun.

16. Gündüz senindir, gece de senin; Nuru ve güneşi sen hazırladın.

17. Yerin bütün sınırlarını sen koydun; Yazı ve kışı sen yarattın.

18. Ya RAB, şunu an, düşman sitem etti. Ve akılsız kavm senin ismine küfretti.

19. Kendi kumrunun canını canavara verme; Hakirlerinin hayatını ebediyen unutma.

20. Ahde bak; çünkü diyarın karanlık yerleri Zorbalık meskenleri ile doldu.

21. Mağdur adam rüsvay olarak dönmesin; Hakirler ve fakirler senin ismine hamdetsinler.

22. Kalk, ey Allah, kendi davanı gör; Akılsızın bütün gün sana sitem ettiğini an.

23. Hasımlarının sesini unutma; Sana karşı ayaklananların velvelesi daima yükseliyor.