Logo
🔍

Psalmy 90 BW1975

« Wieczny Bóg ostoją znikomego człowieka

1. Modlitwa Mojżesza, męża Bożego. Panie, Tyś był ostoją naszą Z pokolenia w pokolenie.

2. Zanim góry powstały, Zanim stworzyłeś ziemię i świat, Od wieków na wieki Tyś jest, o Boże!

3. Ty znowu człowieka w proch obracasz I mówisz: Wracajcie, synowie ludzcy!

4. Albowiem tysiąc lat w oczach twoich Jest jak dzień wczorajszy, który przeminął, I jak straż nocna.

5. Wartko porywasz ich, są jak sen poranny, Jak trawa, która znika:

6. Rano kwitnie i rośnie, Pod wieczór więdnie i usycha.

7. Tak i my giniemy od gniewu twego, A srogością twoją jesteśmy przerażeni.

8. Położyłeś winy nasze przed sobą, Tajne grzechy nasze w świetle oblicza swego.

9. Wszystkie dni nasze znikają z powodu gniewu twego. Lata nasze giną jak westchnienie.

10. Życie nasze trwa lat siedemdziesiąt, A gdy sił stanie, lat osiemdziesiąt; A to, co się ich chlubą wydaje, to tylko trud i znój, Gdyż chyżo mijają, a my odlatujemy.

11. Któż zna moc gniewu twego? Kto boi się ciebie w uniesieniu twoim?

12. Naucz nas liczyć dni nasze, Abyśmy posiedli mądre serce!

13. Zwróć się ku nam, Panie, jak długo jeszcze, Zmiłuj się nad sługami swymi!

14. Nasyć nas o świcie łaską swoją, Abyśmy się weselili i radowali przez wszystkie dni nasze!

15. Rozwesel nas w zamian za dni, gdyś nas utrapił, Za lata, w których oglądaliśmy niedolę!

16. Niech się ukaże sługom twoim dzieło twoje, A majestat twój synom ich!

17. Niech spocznie na nas łaska Pana, Boga naszego, A dzieło rąk naszych utwierdzaj wśród nas! Tak, utwierdź dzieło rąk naszych!

»