Psalmy 94 NBG

1. Boże pomsty, WIEKUISTY, Boże pomsty – zajaśniej.

2. Podnieś się sędzio ziemi i daj odpłatę pysznym.

3. Jak długo niegodziwi, WIEKUISTY, jak długo będą górować niegodziwi;

4. bluzgać, hardo przemawiać i przechwalać się wszyscy złoczyńcy?

5. Dręczą Twój lud, WIEKUISTY, i Twoje dziedzictwo gnębią.

6. Wdowę i przybysza zabijają, a sieroty mordują.

7. Mówią: WIEKUISTY nie widzi; nie zwraca uwagi Bóg Jakóba.

8. Zastanówcie się nieroztropni w narodzie, ograniczeni – kiedy się opamiętacie?

9. Czyż Ten, kto ukształtował ucho – nie usłyszy? Albo czy Ten, kto zbudował oko – nie zobaczy?

10. Kto karci narody – czyżby nie karał? On, co człowieka uczy wiedzy.

11. WIEKUISTY zna zamysły ludzi, że są marne.

12. Szczęśliwy mąż, którego karcisz, BOŻE, i w Twoim Prawie go nauczasz.

13. Aby mu dać otuchę w dni niedoli, dopóki nie będzie wykopany grób niegodziwego.

14. Gdyż WIEKUISTY nie porzuci Swojego ludu i Swojego dziedzictwa nie opuści.

15. Bowiem sąd wróci z powrotem do sprawiedliwości, a oprócz niego wszyscy prawego serca.

16. Kto przy mnie stawał przeciwko niegodziwym? Kto dla mnie występował przeciw nieprawym?

17. Gdyby WIEKUISTY nie był mą pomocą, moja dusza niemal by legła w grobie.

18. Gdy sądziłem, że już się chwieje ma noga – Twoja łaska, WIEKUISTY, mnie wsparła.

19. Kiedy myśli ścierają się w moim wnętrzu, Twoje pocieszenia rozweselają mą duszę.

20. Czy sprzymierzył się z Tobą tron bezprawia, i sprawca krzywdy zamiast prawa?

21. Skupiają się przeciw duszy sprawiedliwego i niewinną krew potępiają.

22. Ale WIEKUISTY będzie dla mnie Twierdzą; mój Bóg Opoką mego schronienia.

23. Przeciw nim zwróci ich nieprawość i z powodu ich złości wygubi; wygubi ich WIEKUISTY, nasz Bóg.