Ruts bok 2 N78NN
1. No’omi hadde ein kjenning som var i slekt med mannen hennar. Han heitte Boas og var ein velståande mann av Elimelek-ætta.
2. Ein dag sa Rut, moabittkvinna, til No’omi: «Lat meg få gå ut på åkeren og sanka aks etter einkvan som gjev meg lov til det!» Ho svara: «Ja, gå du, dotter mi!»
3. Så gjekk Rut av stad og sanka aks etter skurdfolket. Og det høvde så til at åkerstykket høyrde Boas til, han som var av Elimelek-ætta.
4. Best det var, kom Boas frå Betlehem, og han sa til skurdfolket: «Herren vere med dykk!» Dei svara: «Herren velsigne deg!»
5. Boas spurde den tenaren som hadde tilsyn med skurdfolket: «Kven høyrer ho til, den jenta?»
6. Og tenaren som hadde tilsyn med skurdfolket, svara: «Det er den unge moabittkvinna som fylgde med No’omi hit frå Moab.
7. Ho spurde om ho kunne få plukka og henta i hop dei aksa som ligg att mellom kornbanda etter skurdfolket. Ho kom i dag tidleg og har stått her heilt til no; berre ei lita stund har ho vore inne og kvilt.»
8. Då sa Boas til Rut: «Høyr, dotter mi! Du skal ikkje gå av stad og sanka aks på nokon annan åker. Gå ikkje herifrå, men hald deg til tenestjentene mine!
9. Sjå etter kvar skurdfolket arbeider på åkeren, og fylg etter dei! Eg har sagt frå til karane at dei ikkje skal røra deg. Og vert du tyrst, så gå bort til krukkene og drikk av vatnet som dei auser opp!»
10. Då kasta ho seg ned, bøygde seg til jorda og sa til han: «Korleis kan du ha slik godvilje for meg og ta deg så venleg av meg, endå eg er framand?»
11. Boas svara: «Dei har fortalt meg alt det du har gjort mot vermor di etter at mannen din døydde. Du skildest frå far din og mor di og fedrelandet ditt og fór til eit folk som du ikkje kjende før.
12. Herren løne deg for det du har gjort! Gjev du må få fullt vederlag av Herren, Israels Gud, han som du no er komen til for å finna livd under vengene hans.»
13. «Herre,» sa ho, «du har sanneleg vist godvilje mot meg; for du har trøysta meg og tala venleg til tenestkvinna di, endå eg ikkje eingong er så mykje som ei av tenestjentene dine.»
14. Då dei skulle ha seg mat, sa Boas til Rut: «Kom hit og et av brødet, og duppa stykket ditt i vineddiken!» Så sette ho seg attmed skurdfolket, og Boas rette henne steikt korn. Ho åt og vart mett og hadde endå noko att.
15. Då ho reiste seg og ville sanka, sa Boas til karane: «Lat henne berre sanka mellom kornbanda òg! Gjer henne ikkje noko vondt!
16. Ja, de skal dra aks ut or banda og la dei liggja, så ho kan plukka dei opp. Ingen må skjenna på henne.»
17. Så sanka Rut aks på åkeren heilt til kvelds. Og då ho banka utor det ho hadde plukka, vart det om lag ein efa bygg.
18. Ho tok kornet og gjekk til byen, og vermor hennar fekk sjå det ho hadde sanka. Så tok Rut fram det som var att då ho hadde ete seg mett, og gav henne det.
19. Då sa vermora til henne: «Kvar har du sanka i dag, og kvar har du arbeidt? Velsigna vere han som har teke seg så venleg av deg!» Så fortalde ho vermor si kven ho hadde arbeidt hjå. Ho sa: «Den mannen som eg har arbeidt hjå i dag, heiter Boas.»
20. Då sa No’omi til sonekona si: «Velsigna vere han av Herren, som ikkje har teke si miskunn bort, korkje frå dei levande eller dei døde!» Og ho la til: «Den mannen er i slekt med oss; han er ein av løysingsmennene våre.»
21. Og Rut, moabittkvinna, heldt fram: «Han sa òg at eg skulle halda lag med folka hans til dei var ferdige med heile skurden.»
22. Då sa No’omi til Rut, sonekona si: «Det er godt, dotter mi, at du fylgjest med jentene hans. På ein annan åker kunne dei snart ha gjort deg eitkvart vondt.»
23. Så heldt ho lag med jentene åt Boas og sanka aks til både byggskurden og kveiteskurden var ende. Men ho budde hjå vermor si.