Hooglied 6 EBV24

1. “Waar is je geliefde heengegaan, o jij schoonste onder de vrouwen? Waarheen heeft je geliefde zich gewend? Met jou zullen wij hem zoeken!”

2. “Mijn geliefde is afgedaald naar zijn hof, naar de tuinbedden vol specerijen, om in de hoven te weiden, om leliën te verzamelen.

3. Ik ben van mijn geliefde en mijn geliefde is van mij, hij die tussen de leliën weidt.”

4. “Jij bent mooi, mijn vriendin, als Tirza, lieflijk als Jeruzalem, ontzagwekkend als slagorden met vaandels.

5. Wend je ogen van mij af, want zij overweldigen mij. Je haar is als een kudde geiten, die op het gebergte Gilead ligt.

6. Je tanden zijn als een kudde schapen, die omhoog komen uit de wasplaats, Zij allen werpen tweelingen, onder hen is er geen zonder kinderen.

7. Je slapen zijn als een gespleten granaatappel door je sluier heen.

8. Er zijn zestig koninginnen en tachtig bijvrouwen en jonge vrouwen, niet te tellen.

9. Uitzonderlijk echter is zij, mijn duif, mijn volmaakte, de enige van haar moeder, de uitverkorene voor wie haar gebaard heeft. Als de jonge dochters haar zien, prijzen zij haar gelukkig, de koninginnen en de bijvrouwen loven haar.”

10. “Wie is zij, die daar neerblikt als het morgenlicht, mooi als de vollemaan, zuiver als de gloeiende zon, ontzagwekkend als slagorden met vaandels?”

11. “Ik daalde af naar de hof met notenbomen om het in de knop staande geboomte in de vallei te bekijken, om te zien of de wijnstok al uitloopt, de granaatappelbomen al bloeien.

12. Ik besefte niet dat mijn ziel mij plaatste in de wagens van mijn gewillige volk.”