Pieśń nad Pieśniami 6 SNP

1. Dokąd poszedł twój ukochany, najpiękniejsza wśród kobiet? Dokąd się on skierował? Poszukamy go z tobą.

2. Mój ukochany zstąpił do swojego ogrodu, między zagony balsamu, aby popasać w ogrodach i aby zrywać lilie.

3. Należę do mojego najmilszego, a mój najmilszy do mnie, gdy razem pasiemy się wśród lilii.

4. Jesteś piękna, najdroższa, jak Tirsa, pełna wdzięku, jak Jerozolima, groźna niczym sztandary!

5. Odwróć ode mnie swe oczy, bo mnie rozbrajają! Twoje włosy — to stado kóz, które schodzą z Gileadu.

6. Twoje zęby — to owieczki, które wyszły z kąpieli — każda ma bliźniaczkę, żadnej nie brak młodych.

7. Twoje skronie są jak połówki granatów, skryte za zasłoną.

8. Jest sześćdziesiąt królowych i osiemdziesiąt nałożnic, panien natomiast — bez liku,

9. lecz jedna jest moja gołąbka, moja najdroższa, bez skazy, jedna u swojej matki, czysta u swej rodzicielki. Spojrzały na nią panny i nazwały ją szczęśliwą; królowe i nałożnice zaczęły podziwiać jej wdzięki!

10. Kim jest ta, patrząca z góry jak jutrzenka, piękna jak księżyc, promienna jak słońce, groźna niczym sztandary?

11. Zstąpiłem do ogrodu orzechowego, by zobaczyć młode pędy w dolinie, by zobaczyć, czy kwitnie winorośl i czy pączkują drzewa granatu.

12. Chwilę potem nie wiedziałem, co się ze mną stało, niosły mnie rydwany księcia mojego ludu!